بجید بن عمران خزاعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابن اثیر[۱] نام را «بجیر» و برخی وی را فرزند عمران بن حصین دانسته‌اند که ابن حجر[۲] هر دو را اشتباه می‌داند. مستند صحابی بودن وی، سروده او درباره فتح مکه است که در آن به لغو حرمت مکه (در مدتی کوتاه برای خونخواهی خزاعه اشاره دارد[۳]:

وَقَدْ أَنْشَأَ اللَّهِ السَّحَابَ بنصرنا ركام سَحَابُ الهيدب المتراكب
وهجرتنا فِي أَرْضِنَا عِنْدَنَا بِهَاكِتَابُ لَنَا مِنْ خَيْرٍ ممل وكاتب
ومن أَجَلِنَا حَلَّتْ بِمَكَّةَ حُرْمَةً لندرك ثَاراً بِالسُّيُوفِ القواضب [۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۳.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۴۰۱.
  3. ابن هشام، ج۴، ص۸۸۱؛ و از او ابن حجر.
  4. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «بجید بن عمران خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹۸.