در قرآن کریم، گروهى از پیامبران خدا به‌عنوان «اولوالعزم» معرفى شده اند [۱] و به حسب آنچه از روایات اهل بیت (علیهم الصلوة و السلام) به‌دست مى‌آید پیامبران اولوالعزم پنج نفر بوده‌اند به این ترتیب: حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسى، حضرت عیسى و حضرت محمد بن عبدالله (علیهم الصلاة و السلام) [۲]. [۳]حضرت رضا (ع) درباره پنج پیامبر بزرگ الهی، یعنی: نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد، چنین می‌فرمایند: "َ هُمْ أَفْضَلُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الرُّسُلِ(ع)"[۴]
ویژگی پیامبران اولوالعزم
ویژگى ایشان علاوه بر صبر و استقامت ممتاز که در قرآن کریم نیز به آن، اشاره شده، این بوده که هر کدام از ایشان کتاب و شریعت مستقلى داشته‌اند و پیامبران معاصر یا متأخر، از شریعت آنان تبعیّت مى‌کرده‌اند تا هنگامى که یکى دیگر از پیامبران اولوالعزم، مبعوث به رسالت مى‌شد و کتاب و شریعت جدیدى مى‌آورد. [۵]
اجتماع دو پیامبر در یک زمان
اجتماع دو پیامبر در زمان واحد، ممکن است چنانکه حضرت لوط، معاصر حضرت ابراهیم (علیهما السلام) بود و حضرت هارون با حضرت موسى (علیهما السلام) به پیامبرى رسید و حضرت یحیى در زمان حضرت عیسى (علیهما السلام) مى‌زیست. [۶]
