بکر بن حارثه جهنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از بربیر)

مقدمه

وی از تیره جهینه از قبیله قضاعه بود[۱]. برخی منابع در شمار صحابه از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که رسول خدا (ص) فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از مشرکان حمله بردم و او از ترس من اظهار اسلام کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا (ص) رسید، خشمگین شد و مرا از خود دور کرد. سپس آیه ﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً[۲]. نازل شد و آن حضرت از من خشنود شد و مرا به نزد خود فراخواند[۳]. ابونعیم[۴] در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا (ص) او را «بدیر» نامید. ابن حجر[۵] با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر[۶]، به نقل از دولابی، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا (ص) او را «بربیر»[۷] خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای شأن نزول این آیه، روایات دیگری نیز نقل شده است[۸][۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.
  2. «هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.
  3. ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.
  4. ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  6. ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.
  7. در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر. ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.
  8. ر. ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.
  9. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۶۰.