بیشه

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«بیشه» دره‌ای است مشهور با روستاهای بسیار و درختان خرما بسیار و جمعیت انبوه و با اضافه شدن دره‌های مشهور و بزرگ دیگر بدان، سیلاب‌های جمع شده در آن به سان خلیج دریا می‌‌گردد. این دره آب خمیس مشیط و اطراف آن و شرق سراة آل حِجر و قسمت شرقی سراة بلقرن و خثعم را در خود جمع می‌‌کند. این دره که در شرق شهر «الباحه» قرار دارد، یک مایل به سمت شمال شرق مایل می‌‌شود و پس از آن، وارد مزارع وسیع نخیلات - که شبیه جنگلند و درختان نخل آن بیش از یک میلیون نخل تخمین زده می‌‌شود - می‌‌گردد. سیل این دره به محلی به نام «الفَرشه» - دشت وسیعی که ناحیه «عرق سبیع» که در گذشته به «رمل بنی عبدالله بن عامر» شناخته می‌‌شد، بخشی از آن است - سرریز می‌‌شود و در آنجا سیلاب «رنیه» و «الخرمه» بدان می‌‌پیوندد اما آب این سیلاب‌ها بواسطه وجود شن و ماسه منطقه، مهار شده، سرریز نمی‌شود. اکثریت اهالی بیشه شاخه ای از قبیله شهران العریضه هستند و از مهمترین انشعابات آن می‌‌توان به وادی تباله، وادی هرجاب و وادی ذهبان اشاره کرد. قسمت پایین دست بیشه، بیشه ابن هشیل –از تیره‌های شهران - و سپس بیشه قرار دارد. مرکز این منطقه شهر «الروشن» است؛ شهری که بعضی آن را بیشه می‌‌گویند و آن بزرگ‌ترین بیشه‌ای است که در این مناطق وجود دارد. این بیشه، دارای امارت، دادگاه، واحد کشاورزی، شهربانی، فرودگاه و کلیه امکانات دولتی است و تجارت پررونقی دارد و پس از رواج ماشین‌های پمپاژ، زمین‌های زیر کشت آن، دو برابر شد و از اراضی بایر آن، مزرعه‌ها ایجاد شد. در منابع متقدم‌تر، بیشه دره‌ای از دره‌های تهامه و روستایی غنی در دره‌ای که بیشتر اهالی‌اش از یمن هستند معرفی شده و فاصله آن تا تباله را ۴۴ میل عنوان شده است. در این دره که سیلابهای حجاز در آن می‌‌ریزد و سپس به نجد سرازیر می‌‌شود، درختان نخل و بقایای موجودات فراوان است و در مکانی مشجر از آن شیرهای درنده بسیارند. در بیشه مردم بسیاری از خثعم، هلال، سلول، عقیل، قریش و... ساکنند. در برخی از این منابع، از بیشه‌های سماوه و ماسده به عنوان دیگر بیشه‌ها یاد شده است..

منابع

1. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة