تأنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  • منظور از این اصطلاح، آن است که آدمی به این ملکه دست یابد، که هر امری را تنها در زمان خودش - و نه پیش از آن - طلب نماید. اثر حاصل از این ملکه، خویشتن‌داری و احتیاط در کارها است.
  • در مقابل این ملکه نیز، عجله و شتاب در امور قرار دارد. منظور از شتاب همانگونه که در "المفردات" راغب اصفهانی آمده، آن است که آدمی پیش از آنکه زمان خاصّ هر عملی فرا رسد، به سوی آن شتافته سر در پی انجام آن نهد. اثر این ملکه نیز چیدن میوه پیش از رسیدن آن، و در نتیجه فاسد و باطل نمودن استعدادهای آدمی است[۱].

منابع

پانویس