ثمامة بن حزن بن عبدالله قشیری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی از تیره قشیر بن کعب بن ربیعه[۱] و در اصل از قیس عیلان بن مضر از عدنان[۲] بود. برخی کنیه او را «ابوالوَرد» آورده‌اند[۳]، که به نظر می‌رسد درست نباشد؛ چون پسر وی را با عنوان ابوالورد بن ثمامه می‌شناسند[۴]، مگر آنکه کنیه وی و پسرش یکی باشد. در صحابی بودن وی اختلاف است. بیشتر منابع او را از تابعین دانسته[۵] و برخی گفته‌اند وی زمان رسول خدا (ص) را درک کرد، ولی آن حضرت را ندید[۶]؛ از این رو، او را از مخضرمین شمرده‌اند [۷]، اما برخی دیگر بدون هیچ دلیل و استناد به خبری، او را صحابه می‌دانند [۸]. وی در زمان خلیفه دوم در حالی که ۳۵ سال داشت، بر عمر وارد شد[۹]، از این رو او را از یاران عمر خوانده‌اند[۱۰]. بر پایه گزارش‌هایی که از وی نقل شده است، او هنگام محاصره عثمان به وسیله مخالفان حضور داشته[۱۱] و نیز از عایشه درباره حرمت نبیذ پرسش کرده است[۱۲].[۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۷۹.
  2. ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۸۳.
  3. ابن حجر، فتح الباری، ج۱۱، ص۱۷۲.
  4. ر. ک: ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۱۵۰.
  5. ر. ک: ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۶۵؛ ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۹۷.
  6. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۵۰۹؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۵۴.
  7. حاکم نیشابوری، المستدرک، ص۵۴؛ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۱، ص۲۸۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۳۱.
  8. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۵۶.
  9. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۷۷.
  10. ابن حبان، مشاهیر، ص۱۴۹.
  11. احمد بن حنبل، مسند حنبل، ج۱، ص۷۵؛ ترمذی، محمد بن عیسی، سنن ترمذی، ج۵، ص۲۹۰.
  12. طیالسی، سلیمان بن داوود، مسند، ص۲۱۵؛ ابن جعد جوهری، علی بن جعد بن عبید، المسند، ص۴۸۶.
  13. خانجانی، قاسم، مقاله «ثمامة بن حزن بن عبدالله قشیری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۲۵.