جبیب بن حارث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

برخی نام او را «حبیب»[۱] و بعضی «خُبَیب»[۲] و «جبیر»[۳] ضبط کرده‌اند، ولی بیشتر جبیب را صحیح دانسته‌اند[۴]ابوموسی مدینی از قول ابن شاهین نام او را خبیب آورده، ولی ابن حجر[۵] گفته است: ابن شاهین در این نام تصحیف کرده و صحیح آن با «جیم» است. ابن سکن، از او در شمار صحابه یاد کرده، ولی اسناد روایتی را که مستند صحابی بودن اوست، صحیح ندانسته است. در روایت عایشه از جبیب چنین نقل شده است: جبیب نزد رسول خدا (ص) رفت و عرض کرد: ای رسول خدا، من زیاد گناه می‌کنم. حضرت فرمود: ای جبیب، به درگاه خداوند متعال توبه کن. جبیب گفت: ای رسول خدا، من توبه می‌کنم، ولی دوباره سراغ گناه می‌روم. حضرت فرمود: هر بار گناه کردی دوباره توبه کن. جبیب عرض کرد: اگر گناهان من به این ترتیب زیاد شد، چه کنم؟ رسول خدا (ص) فرمود: ای جبیب بن حارث، عفو و گذشت خداوند از گناهان تو بزرگ‌تر است[۶]. ابن منده این حدیث را غریب و ناشناخته دانسته است. ایوب و نوح، دو نفر از راویان، این خبر ضعیف شمرده شده‌اند. ابن حجر[۷] می‌گوید: ممکن است اصلا در سند روایت شخصی به نام ایوب نباشد و نوح به ایوب تحریف شده باشد، گرچه بیهقی گفته است: بعضی ایوب را نیز در سند آورده‌اند.[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. متقی هندی، کنز العمال، ج۴، ص۲۲۶.
  2. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۱۵۳.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۳.
  4. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۳۷؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب ج۱، ص۳۳۶؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۱۵۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۶۸.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۶۸.
  6. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۳۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۶۸.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۶۸.
  8. محمدی، رمضان، مقاله «جبیب بن حارث»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۶۸.