بطاح
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«بطاح» جمع «بطحاء» است و «ابطح» در زبان عرب به «سیلاب بزرگ همراه با سنگریزه‌های ریز» معنا شده است.[۱] و از آنجا که این مکان، محلی برای جریان سیلاب‌های مکه بود، بدان ابطح و بطاح می‌‌گفتند.[۲] قبیله قریش بعد از غلبه قصی بن کلاب بر خزاعه و تقسیم مکه، به دو گروه قریش بطاح - ساکنان مکه - و قریش ظواهر - ساکنان قسمت بیرونی مکه مانند منا، عرفات و المغمس - تقسیم شدند. قریش بطاح که گرامی‌ترین آنها بودند شامل بنی کعب بن لؤی - یعنی هاشم، امیه، عدی، جمح، اسد و... - می‌‌شد و بنی عامر بن لؤی، بنی حارث و بنی محارب بن فهر، تیم أدرم و قیس بن فهر درج نیز، در شمار قریش ظواهر محسوب می‌‌شده‌اند.[۳] در تقسیم‌بندی ابن اعرابی از قریش، قریش بطاح کسانی معرفی شدند که در شعب و بین دو أخشب مکه[۴] ساکن بودند و قریش ظواهر کسانی بودند که خارج از شعب ساکن بودند.[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «مسیل واسع فیه دقاق الحصی». (ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴)
- ↑ ر. ک. ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۴۴۴.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۴۴۴. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۵۷-۲۵۸.
- ↑ دو کوه سخت گذر مکه یعنی کوه ابوقبیس و کوه احمر.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۴۴۴.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۴۵.