به فرموده امام باقر (ع) هنگامی که حضرت قائم (ع) ظهور می‌کند، پرچم پیامبر (ص)، انگشتر سلیمان (ع)، سنگ و عصای موسی (ع) همراه او خواهد بود. به امر حضرت در میان سپاهیان اعلام می‌شود که کسی زاد و توشه برای خود و علوفه برای چارپایان برندارد. برخی از همراهان می‌گویند: او می‌خواهد ما را به هلاکت بیندازد و مرکب‌های‌مان را از گرسنگی و تشنگی نابود کند. اصحاب با حضرت حرکت می‌کنند. به اوّلین جایی که می‌رسند، حضرت، سنگ موسی (ع) را بر زمین می‌کوبد و آب و غذا برای نیروها و علوفه برای حیوانات بیرون می‌آید و از آن استفاده می‌کنند تا به شهر نجف می‌رسند[۱].
امام صادق (ع) می‌فرماید: "هنگامی که به شهر نجف می‌رسند، در آن‌جا با نصب آن سنگ، برای همیشه از زمین آب و شیر می‌جوشد که گرسنه و تشنه‌ای را سیر می‌کند[۲]. در قرآن کریم از سنگی یاد شده[۳] که چون حضرت موسی (ع) و قوم خود در بیابان سرگردان شده و راه به جایی نمی‌بردند، خداوند جهت آب آشامیدنی آنان، سنگی را به موسی (ع) معرفی کرد و به وی فرمود: عصای خویش را بر آن بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت و هریک از دوازده نسل یعقوب از چشمه‌ای بهره‌برداری می‌کردند[۴]. از امام باقر (ع) نقل شده که سه سنگ از بهشت آمده: حجر الاسود، سنگ مقام ابراهیم، و سنگ بنی اسرائیل (سنگ موسی که چشمه‌های آب از آن می‌جوشید) [۵][۶].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط