سهل بن یسع بن عبدالله اشعری قمی در معارف و سیره رضوی
آشنایی اجمالی
او از راویان جلیلالقدر و موثق میباشد، و فقهای شیعه به اخبار و روایات او اطمینان و اعتماد دارند، و مؤلفان در کتب خود از وی تجلیل میکنند و به فقه و فضل او اقرار دارند، شیخ طوسی در رجال طوسی خود گفته: سهل بن یسع بن عبدالله اشعری قمی از اصحاب حضرت رضا(ع) و امام کاظم(ع) است و علامه حلی نیز او را در بخش اول خلاصه ذکر میکند و او را از ثقات میداند.
نجاشی نیز در رجال خود گوید: سهل بن یسع بن عبدالله بن سعد اشعری از ثقات اهل قم بوده و از امام رضا(ع) و امام کاظم(ع) روایت میکند، او کتابی هم تالیف کرده که محمد بن سهل فرزندش از پدر روایت میکند.
او از امام رضا(ع) چند حدیث روایت میکند، او میگوید: از امام رضا(ع) پرسیدم مردی وصیت میکند که دین او را بدهند، شخصی میآید و مدعی میگردد که از وی طلب دارد و بینه اقامت میکند و سوگند هم یاد مینماید. باید با وی چگونه رفتار کرد، امام فرمودند: باید با او مصالحه شود و امانت او به وی باز گردد.[۱]