سیره پیامبر خاتم در خوردن و آشامیدن چه بوده است؟ (پرسش)
سیره پیامبر خاتم در خوردن و آشامیدن چه بوده است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث سیره خانوادگی معصومان است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی سیره خانوادگی معصومان مراجعه شود.
سیره پیامبر خاتم در خوردن و آشامیدن چه بوده است؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ سیره خانوادگی معصومان |
مدخل اصلی | آداب خوردن و آشامیدن - آداب خوردن و آشامیدن در معارف و سیره نبوی |
تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
پاسخ نخست
آقای دکتر سید حسین اسحاقی در کتاب «کانون محبت» در اینباره گفته است:
«آن حضرت به خوردن نوع خاصی از غذا مقید نبود. «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَأْكُلُ كُلَّ الْأَصْنَافِ مِنَ الطَّعَامِ»[۱].
آن حضرت هیچگاه از غذا بدگویی نمیکرد و آن را، نوعی ناسپاسی در برابر نعمت الهی میدانست: «مَا ذَمَّ طَعَاماً قَطُّ كَانَ إِذَا أَعْجَبَهُ أَكَلَهُ وَ إِذَا كَرِهَهُ تَرَكَهُ وَ لَا يُحَرِّمُهُ عَلَى غَيْرِهِ»[۲].
ایشان ظرف غذا را با انگشتان مبارکش پاک میکرد و میفرمود: «برکت غذای آخر ظرف بیشتر است»[۳]. هرگاه طعام و سفره را در مقابل حضرت مینهادند، ابتدا ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ میگفت؛ آنگاه چنین دعا میکرد: «اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا نِعْمَةً مَشْكُورَةً تَصِلُ بِهَا نِعْمَةَ الْجَنَّةِ»[۴].
امام صادق (ع) میفرماید: «آن حضرت از آغاز بعثت تا دم مرگ، هرگز درحال تکیه دادن غذا نخورد»[۵]. رسول خدا (ص) در آغاز و پایان غذا خوردن و آب نوشیدن ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ و ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ﴾ میگفت. هرگاه آب مینوشید، آب را به صورت مکیدن مینوشید، نه با یک نفس و به صورت بلعیدن و میفرمود: «درد کبد، از بلعیدن آب به یک نفس پدید میآید»[۶]. ابن مسعود میگوید: «حضرت رسول، آب را با سه نفس مینوشید، نه یکسره و پیوسته و در هر بار ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ میگفت و در پایانش خدا را شکر میکرد»[۷]. ابن عباس نیز روایت کرده که آن حضرت را دیده که با دو نفس آب میخورد[۸]. رسول خدا (ص) گاه در ظرفهای بلوری که از شام میآوردند، آب مینوشید. گاهی نیز در کاسههای چوبی یا سفالی و زمانی در مشتهای خویش آب مینوشید و میفرمود: «هیچ ظرفی به گوارایی دست نیست». گاهی هم از دهانه مشک آب مینوشید. گاهی ایستاده، گاهی سواره و در هر ظرفی که پیش میآمد. شربت خنک را هم دوست داشت، ولی میفرمود: «سَيِّدُ الْأَشْرِبَةِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ الْمَاءُ»[۹].
امام حسین (ع) فرموده است: رسول خدا (ص) وقتی غذایی میخورد، میگفت: بارخدایا! در آن به ما برکت عطا کن و بهتر از آن را روزی ما گردان. هنگامی که شیر یا شربتی مینوشید، میگفت: بارخدایا! در آن به ما برکت عطا کن و از آن روزی ما گردان[۱۰].
حضرت امام رضا (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: برترین خوردنی اهل دنیا و آخرت، گوشت است و پس از آن، برنج. و فرمود: شربت عسل را هر کس به شما تعارف کرد، رد نکنید. فرمود: انار بخورید که هر دانه آن در معده قرار میگیرد، دل را روشن میسازد و شیطان را چهل روز بیرون میراند. و فرمود: سرکه، نان خورش نیکویی است. خانوادهای که سرکه داشته باشند، فقیر نمیشوند. و فرمود: بر شما باد به روغن زیتون که آن تلخی صفرا و سودا را میگشاید و بلغم را میبرد و عصب را قوی میسازد و بیماری را برطرف میکند و اخلاق را نیکو و وجود (یا نَفَس) را پاکیزه و غم را برطرف میسازد. و فرمود: برترین خوراک دنیا و آخرت، گوشت است و برترین نوشیدنی دنیا و آخرت، آب است و من سرور فرزندان آدمم و فخر نمیکنم[۱۱].
پیامبر اکرم (ص) سرکه و روغن زیتون را بیشتر از نان خورشها دوست میداشت. یک بار بر ام سلمه وارد شد و آن بانو پاره نانی خدمت پیامبر آورد. پیامبر فرمود: خورشی داری؟ عرض کرد: نه، ای رسول خدا، جز سرکه چیزی ندارم. فرمود: «سرکه، خورش خوبی است. خانهای که در آن سرکه باشد، بیچیز نیست»[۱۲].
پیامبر اکرم (ص)، خربزه را با شکر و با خرما میخورد و خوردن هندوانه را نیز با خرما دوست داشت و از سبزیها، ریحان را دوست داشت و از نگاه کردن به ترنج سبز و سیب سرخ خوشش میآمد[۱۳]. روزی غذایی داغ برای پیامبر آوردند. حضرت فرمود: خداوند آتش را طعام ما نساخته است. بگذارید خنک و قابل خوردن شود که غذای داغ، بیبرکت است و شیطان در آن بهرهای دارد[۱۴].
گفتهاند: پیامبر شامگاه پنج شنبه در مسجد قبا روزهاش را گشود و فرمود: آیا چیزی برای نوشیدن هست؟ اوس بن خولی الانصاری قدح بزرگی از شربت شیر و عسل برای ایشان آورد. پیامبر آن را چشید و از دهان دور کرد و فرمود: این دو نوشیدنی است؛ یکی از آنها کافی است. من آن را نمیخورم و بر دیگران حرام هم نمیکنم، ولی خودم برای خدا فروتنی میورزم و هرکس برای خدا فروتنی کند، خدا او را بالا میبرد و هر کس تکبر کند، خداوند او را پایین میکشد و هر کس در معاش به اقتصاد و میانهروی عمل کند، خدا به او روزی میبخشد و هر کس تبذیر و زیادهروی کند، خدا او را محروم میسازد و هر کس از مرگ بسیار یاد کند، خدا او را دوست میدارد[۱۵]»[۱۶]
منبعشناسی جامع سیره خانوادگی معصومان
پانویس
- ↑ «پیامبر خدا هر نوع غذایی را میخورد» مکارم الاخلاق، ص۲۶.
- ↑ «هرگز از طعامی بدگویی نکرد. اگر از غذایی خوشش میآمد، میخورد و اگر دوست نداشت، نمیخورد و برای دیگران هم ممنوع نمیکرد». وسایل الشیعه، ج۲۴، ص۴۳۵.
- ↑ وسایل الشیعه، ج۲۴، ص۴۳۵.
- ↑ «خدایا، این را نعمتی سپاسگزاری شده قرار بده؛ نعمتی که آن را به نعمت بهشت پیوند دهی». مکارم الاخلاق، ص۱۴۳.
- ↑ سنن النبی، ص۱۶۲.
- ↑ سنن النبی، ص۱۶۹.
- ↑ سنن النبی، ص۱۶۹.
- ↑ سنن النبی، ص۱۶۹.
- ↑ «آب، سرور همه نوشیدنیها در دنیا و آخرت است». مکارم الاخلاق، ص۳۱.
- ↑ عیون الاخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۳۹.
- ↑ عیون الاخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۳۴ و ۳۶.
- ↑ فروع کافی، ج۲، ص۱۷۲.
- ↑ فروع کافی، ج۲، ص۱۸۱.
- ↑ فروع کافی، ج۲، ص۱۷۰ و۱۷۱.
- ↑ اصول کافی، ج۲، ص۱۲۲.
- ↑ اسحاقی، سید حسین، کانون محبت ص ۳۷.