شمایل امام حسن مجتبی
مقدمه
جحیفه می‌گوید: من رسول خدا(ص) را مشاهده کردم، حسن بن علی به او شباهت داشت. از انس نقل شده گفت: هیچ‌کس بیشتر از حسن بن علی به رسول خدا شباهت نداشت[۱]. در توصیف امام حسن بن علی(ع) گفته شده که رخسار مبارکش سفید و آمیخته به سرخی، در چشمانش سیاهی درخشنده‌ای برق می‌زد، گونه‌هایش هموار بود، خط باریکی از مو بر روی شکم داشت، محاسنی انبوه، موی سرش تا نرمی گوش و گردنش مانند ابریقی از نقره می‌درخشید و عضلاتی ستبر داشت و فاصله شانه و بازوانش زیاد بود، میان بالا، نمکین، کسی به زیبایی‌اش یافت نمی‌شد. با رنگ سیاه خضاب می‌کرد، موهایش مجعّد و پیچیده و بدنی در نهایت لطافت داشت[۲].
امام مجتبی(ع) از ناحیه پدر و مادر و جدّ بزرگوار و جدّه و عمو و عمّه و دایی و خاله، برجسته‌ترین فرد به‌شمار می‌آمد تمام عناصر تربیتی را در برترین سطح دارا بود. زندگی‌اش از دوران ولادت به دست مبارک جدّش رسول خدا(ص) خاتم پیامبران و پدر ارجمندش سرور اوصیاء و مادر گرامی‌اش فخر زنان جهان، صبغه و حیانی و الهی داشت. بنابراین، حسن بن علی(ع) در ظاهر و باطن، فرزند رسول اکرم و یگانه دانش‌آموخته وی و تربیت‌یافته مکتب وحی الهی که هدایت و رحمتش بر مردم پرتوافکن شد، به شمار می‌آمد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ کشف الغمه، ج۱، ص۵۲۲، مناقب، ج۳، ص۱۶۵، به نقل از صحیح ترمذی.
- ↑ به کشف الغمه، ج۱، ص۵۲۵، العوالم، ص۳۰ مراجعه شود.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۴، ص ۵۸.