عبدالله بن هلیل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

نام پدرش «هُلَیل» (مصغر هلال) است. وی را جزء اصحاب امام هادی(ع) دانسته‌اند. او فطحی مذهب بود، اما با معجزه‌ای که از آن امام دید، به مذهب امامیه روی آورد[۱] و وقتی علتش را پرسیدند، در جواب گفت: من برای پرسش در این موضوع خدمت آن حضرت شرفیاب شدم که به طور اتفاقی او را در یک راه باریک و تنگی ملاقات نمودم و زمانی که به من نزدیک شد، چیزی روی سینه من انداخت. دیدم تکّه کاغذ کوچکی است که روی آن نوشته شده بود: "ما كان هنالك ولا كذلك"»[۲] ای ابن هُلَیل، عبدالله افطح که تو شیعه‌اش هستی، نه در مقام امامت است و نه مستحق امامت.[۳] احمد بن محمد بن عبدالله،محمد بن عبدالله بن هلیل و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.[۴] او دارای کتابی حدیثی بوده که فرزندش محمد آن را روایت کرده است[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. قاموس الرجال ۶/۶۵۵.
  2. الکافی ۱/۳۵۵.
  3. مرآة العقول ۴/۱۰۵.
  4. معجم رجال الحدیث ۱۰/۳۷۴.
  5. رجال النجاشی ۲/۳۷.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۳.