علی بن زیاد

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  • "علی بن محمد بن زیاد صیمری" از بستگان نایب چهارم امام زمان (ع) بود. وی از کارگزاران امام رضا (ع) و از وکلای امام دهم و یازدهم (ع) به شمار می‌آمد و کتابی هم موسوم به "الاوصیاء" نوشت، تا امامت دوازدهم را اثبات کند[۱]. وی به امام زمان (ع) نامه نوشت و از او تقاضای کفن کرد. حضرت به او نوشت: تو در سال ۲۸۰ به آن احتیاج پیدا می‌کنی. سپس او در سال ۲۸۰ وفات نمود و حضرت چند روز پیش از وفاتش، برای او کفن فرستاد[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۱۳.
  2. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۰۱؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۱۲.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۲.