عمر بن ربیع بصری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابواحمد عمر بن ربیع بصری از اصحاب امام صادق(ع)[۱] و راوی او بود.[۲] شیخ مفید افزون بر آنکه وی را در زمره اصحاب امام صادق(ع) به شمار آورده، نوشته است که ابواحمد از فقها و محدثان بزرگ امامیه و مرجع بسیاری از احکام فقهی شیعه و فردی صاحب نظر در بیان حلال و حرام الهی بود.[۳] نجاشی نیز او را توثیق کرده است.[۴] الندیم هم می‌‌گوید که ابواحمد از فقیهان برجسته شیعه بود که فقه را از امامان شیعه روایت کرده و کتابی در اصول فقه امامیه نوشته است.[۵] کسانی چون حسن بن حسین و ابراهیم بن سلیمان از شاگردان ابواحمد بوده و از او روایت کرده اند[۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۲۵۳.
  2. رجال النجاشی ۲/۱۲۸ الرسالة العددیه ۳۱.
  3. الرسالة العددیه ۲۵ و ۳۱.
  4. رجال النجاشی ۲/۱۲۸.
  5. الفهرست (الندیم) ۲۷۵.
  6. الفهرست (طوسی) ۱۴.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۵۶۶.