ابن جنید اسکافی
مقدمه
"ابو علی محمد بن احمد بن جنید بغدادی" مشهور به "ابن جنید" از اعاظم فقهای امامیه و اکابر علمای شیعه و از مشایخ شیخ مفید و مشایخ نجاشی و شیخ طوسی بوده است. او نخستین کسی است که باب اجتهاد را مفتوح ساخته و یا اینکه او در این امر از "حسن بن ابی عقیل" پیروی نمود. لذا از این دو بزرگوار در السنه فقها به "قدیمین" تعبیر می‌کنند. مرحوم نجاشی پس از آنکه وی را به وجه فی اصحابنا، ثقة جلیل‌القدر توصیف کرده گفته است: از بعضی بزرگان شیعه شنیدم می‌گفت: مبلغی مال و شمشیری از حضرت صاحب (ع) به نزد او بود که در مرض موت، آنها را به کنیزش سپرد. از مؤلفات وی: الالفة، التراقی الی علی المراقی، نثر طوبی، ازالة الران عن قلوب الأخوان، الاحمدی فی الفقه المحمدی، الافهام لأصول الأحکام، احکام الصلاة، استخراج المراد من مختلف الخطاب است. به قولی، وی در سال ۳۸۱ در ری درگذشت[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۰
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۸.