مسعود بن خالد

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مسعود بن خالد، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت. بنا به نقل شیخ طوسی، ابوبکر بن علی بن ابی‌طالب (ع) توسط مسعود بن خالد به شهادت رسید.[۱]

مقدمه

زمانی که تشنگی به امام فشار آورد به سوی شط فرات حرکت کرد، مردی از بنی‌دارم که احتمال دارد مسعود دارمیه باشد، لشکر را مخاطب ساخته و گفت‌: وای بر شما! میان حسین و آب فرات حائل شوید و نگذارید به آب دسترسی پیدا کند. امام رو به آسمان کرد و گفت‌: پروردگارا! او را تشنه بدار. وی امام را هدف تیر قرار داد و تیر به دهان امام اصابت کرد. امام حسین (ع) تیر را بیرون کشید و دستش را زیر زخم گرفت‌، چون از خون پُر شد، آن را به طرف آسمان پاشید و گفت: پروردگارا! از کار ناپسندی که با فرزند دختر پیامبرت انجام می‌دهند، به درگاه تو می‌نالم‌. خدایا شمارشان را کم کن و به پراکندگی جا‌نشان را بگیر.[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری. ، ج۵، ص۴۷۶؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحرالعلوم، نجف: ۱۳۸۱ قمری. ، ص۱۰۶؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری. ، ج۴، ص۹۲.
  2. محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۳۳.