مناطق محرمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

مناطق محرّمه، به مناطقی گفته می‌شد که اهل ذمه و مشرکان، از ورود به آنجا منع شده بودند و حتّی اجازۀ مسلمانان نیز، مجوز دخول آنان در این مناطق نمی‌شد؛ از جملۀ این مناطق، عبادت گاه‌های مسلمین نظیر مساجد، به ویژه مسجدالحرام، شهر مکه و بخشی از حدود و اطراف آن است[۱]. همین‌طور کفار، نمی‌توانستند کاروان‌های بازرگانی خود را از آن مناطق عبور دهند[۲].

منابع

پانویس

  1. شرایع الاسلام، ج۱، ص۳۳۲؛ مسالک الافهام، ج۲، ص۳۸۱.
  2. فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۷۱.