عبدالله بن عمر بيضاوى

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
عبدالله بن عمر بيضاوى

ناصرالدین‌ عبدالله‌ بن‌ عمر بن محمد بیضاوی شیرازی معروف به «بیضاوی» (متوفای ۶۹۱ یا ۶۹۵ - تبریز)، مکنّی به ابوالخیر و ابوسعید و ملقب به ناصرالدین، قاضی، فقیه شافعی، مفسر و متکلم اشعری در سده‌های ۷ و ۸ ق است، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «امام‌الدین عمر بن محمد بیضاوی» و «شرف‌الدین عمر بن‌ زکی بوشکانی» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «طوالع‌الانوار»، «الغایة القصویٰ فی درایة الفتویٰ»، «منهاج الوصول الیٰ علم الاصول» و «تفسیر أنوار التنزیل و أسرار التأویل» برخی از این آثار است[۱]


جستارهای وابسته

آثار معرفی‌شدهٔ عبدالله بن عمر بيضاوى

پانویس