شبهات عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها
←پرسش‌های وابسته
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۲۹۷: | خط ۲۹۷: | ||
'''ثانیاً'''؛ با توجه به مطلب فوق، کاری که از روی اختیار انجام شود، مثل انجام طاعات یا [[ترک معاصی]]، دارای [[مدح]] و ثناست و در [[آخرت]] موجب [[پاداش]] می‌شود و صاحب این عصمت، بر سایرین [[فضیلت]] دارد، چون مثل سایر [[انسان‌ها]] در مقابل [[اوامر و نواهی]] [[خداوند تعالی]] [[مکلف]] به [[تکلیف]] است»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۵۳.</ref>. | '''ثانیاً'''؛ با توجه به مطلب فوق، کاری که از روی اختیار انجام شود، مثل انجام طاعات یا [[ترک معاصی]]، دارای [[مدح]] و ثناست و در [[آخرت]] موجب [[پاداش]] می‌شود و صاحب این عصمت، بر سایرین [[فضیلت]] دارد، چون مثل سایر [[انسان‌ها]] در مقابل [[اوامر و نواهی]] [[خداوند تعالی]] [[مکلف]] به [[تکلیف]] است»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۵۳.</ref>. | ||
== عصمت و غلو == | |||
[[مرحوم علامه]] در جواب می‌گوید: آنچه در [[روایات]] آمده و نسبت صرف را به [[روح‌القدس]] داده، مانع الجمع با [[اختیار]] نیست، چون نسبت صرف به روح‌القدس، مثل نسبت منع [[مؤمن]] از [[گناه]] به وسیله [[روح]] [[ایمان]] است و نسبت [[ضلالت]] و [[گمراهی]] به [[اهل]] گناه، فعل را از حالت اختیار خارج نمی‌کند، چون کسی که گمراهی و ضلالت را برمی‌گزیند، با اختیار [[عصیان]] می‌کند؛ چنانکه [[قرآن]] از قول [[شیطان]] می‌فرماید: {{متن قرآن|لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ}}<ref>«و مرا بر شما هیچ چیرگی نبود» سوره ابراهیم، آیه ۲۲.</ref>، لذا هدایت‌های روح‌القدس برای [[معصومین]]، مثل [[هدایت]] [[عقل]] و [[الهامات]] ملائک در [[روح انسان]] مؤمن است که او را از [[ساحت]] اختیار خارج نمی‌کند<ref>المیزان، ج۱۱، ص۱۸۰.</ref>. | |||
از این گذشته توجه به دو نکته [[ضرورت]] دارد: | |||
'''اولاً''': آنچه که در روایات روح‌القدس با [[تسدید]] الائمه آمده، این است که فرشته‌ای به نام روح‌القدس [[انبیا]] و [[امامان]] را از ابتدای [[تولد]]، هدایت می‌کند. این هدایت و [[آگاه کردن]] از [[خیر و شر]]، شبیه [[آگاه]] شدن [[مردم]] توسط انبیا و امامان است. آیا [[تعالیم]] انبیا و هدایت آنها برای [[بشر]] [[جبر]] آفرین است، یا هدایت ملائک برای انسان‌های مؤمن جبرآور است. مسلماً خیر، چون هدایت انبیا و ملائک برای بشر و هدایت روح‌القدس برای انبیا و امامان در طول هدایت [[خداوند]] است نه در عرض آن، این امور عرفی را هر کسی در طبع و ذات خود می‌یابد که هیچ چیز [[اراده]] و [[انتخاب]] را از [[انسان]] نمی‌گیرد و همان‌طور که اغوائات شیطان، انسان را از ساحت اختیار خارج نمی‌کند، هدایت‌های ملائک و روح‌القدس نیز [[ارائه طریق]] است و انسان را از ساحت اختیار خارج نمی‌کند. | |||
'''ثانیاً''': [[علم]] و هدایت، چراغ و [[نور]] است که در پرتوی آن [[عزم]] و [[اراده انسان]]، در پیمودن راه، قوی‌تر می‌گردد و علم و هدایت از مبادی اختیار و اراده است. این امر بر هیچ کس، حتی طراح این [[شبهه]] پوشیده نیست، چون [[بدیهی]] و عرفی است<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۵۵.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
{{پرسش‌های وابسته}} | {{پرسش‌های وابسته}} | ||