بنی‌مخزوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌مخزوم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۵

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

←‏بنی‌مخزوم در دوران نبوی

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۴۶۵

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 آنان در کوشش‌های [[قریش]] بر ضد پیامبر مانند تلاش برای بازگرداندن مسلمانان از حبشه،<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۹-۳۰.</ref> [[محاصره]] مسلمانان در [[شعب ابی‌طالب]]،<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۳۵۱-۳۵۲؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۳۵.</ref> [[توطئه]] [[دار الندوه]]،<ref>الطبقات، ج۱، ص۱۷۶؛ المنتظم، ج۳، ص۴۵؛ عیون الاثر، ج۱، ص۲۰۵.</ref> [[استهزاء]] و [[تمسخر]] [[آیات الهی]] و پیامبر{{صل}} و دیگر مسلمانان و ضرب و شتم آنها<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴، ۲۸؛ الطبقات، ج۱، ص۱۵۷؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> و نیز در نبردهای قریش بر ضد پیامبر{{صل}} در [[مدینه]] حضور داشتند‌.<ref>المغازی، ج۱، ص۸۶-۸۷، ۱۴۰، ۱۴۹؛ النسب، ص۲۰۹-۲۱۰؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۵۷-۳۵۹.</ref>
-از کوشش‌های دیگر بنی‌مخزوم بر ضد مسلمانان می‌توان به [[شکنجه]] [[یاسر]] و [[سمیه]] و فرزندشان [[عمار]] و زِنّیره رومی اشاره کرد.<ref>جامع البیان، ج۱۴، ص۲۳۷؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۱۰۲؛ اسد الغابه، ج۴، ص۶۹۱.</ref> [[ولید بن مغیره]]، [[عاص بن هشام]]، و دو پسر عمویش [[اباقیس بن ولید]] و [[قیس بن فاکة بن مغیره]] از سرسخت‌ترین [[دشمنان]] [[رسول خدا]] بودند.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۱۴۰؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۴۱.</ref> [[ابوجهل مخزومی]] نیز از سران [[کفر]] دانسته شده و برخی [[مفسران]] [[آیه]]{{متن قرآن|فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref><ref>جامع البیان، ج۱۰، ص۱۱۳؛ مجمع البیان، ج۵، ص۲۱.</ref> را بر او [[تطبیق]] کرده‌اند. این عده همراه [[زهیر بن ابی‌امیه]]، [[اسود بن عبدالاسد]] و [[صیفی بن سائب]] در موسم [[حج]]، راه‌های ورودی [[مکه]] را میان خود تقسیم می‌کردند و با [[سحر]] و افسانه شمردن [[قرآن]]، [[مردم]] را از رفتن نزد [[پیامبر]]{{صل}} بازمی‌داشتند.<ref>المحبر، ص۱۶۰.</ref>
+از کوشش‌های دیگر بنی‌مخزوم بر ضد مسلمانان می‌توان به [[شکنجه]] [[یاسر]] و [[سمیه]] و فرزندشان [[عمار]] و زِنّیره رومی اشاره کرد.<ref>جامع البیان، ج۱۴، ص۲۳۷؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۱۰۲؛ اسد الغابه، ج۴، ص۶۹۱.</ref> [[ولید بن مغیره]]، [[عاص بن هشام]]، و دو پسر عمویش [[اباقیس بن ولید]] و [[ابوقیس بن فاکه بن مغیره]] از سرسخت‌ترین [[دشمنان]] [[رسول خدا]] بودند.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۱۴۰؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۴۱.</ref> [[ابوجهل مخزومی]] نیز از سران [[کفر]] دانسته شده و برخی [[مفسران]] [[آیه]]{{متن قرآن|فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref><ref>جامع البیان، ج۱۰، ص۱۱۳؛ مجمع البیان، ج۵، ص۲۱.</ref> را بر او [[تطبیق]] کرده‌اند. این عده همراه [[زهیر بن ابی‌امیه]]، [[اسود بن عبدالاسد]] و [[صیفی بن سائب]] در موسم [[حج]]، راه‌های ورودی [[مکه]] را میان خود تقسیم می‌کردند و با [[سحر]] و افسانه شمردن [[قرآن]]، [[مردم]] را از رفتن نزد [[پیامبر]]{{صل}} بازمی‌داشتند.<ref>المحبر، ص۱۶۰.</ref>
 با [[هجرت پیامبر به مدینه]] (۱۳ [[بعثت]]) [[دشمنی]] [[قریش]] از جمله [[بنی‌مخزوم]] با [[مسلمانان]] ادامه یافت. آنها از [[مهاجرت]] برخی مسلمانان مخزومی به [[مدینه]] [[پیشگیری]] کردند.<ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۳۲۱-۳۲۳؛ المحبر، ص۸۳-۸۵؛ انساب الاشراف، ج۱۰، ص۲۲۱.</ref> پیامبر در سال دوم ق. به کاروان تجاری بنی‌مخزوم در نخله، ناحیه‌ای میان مکه و [[طائف]]، [[حمله]] کرد. در این‌میان، یک تن از [[مشرکان]] کشته و کاروان [[تصرف]] شد. وقوع این [[نبرد]] در [[ماه حرام]]، [[تبلیغات]] منفی مشرکان را بر ضد پیامبر{{صل}} و مسلمانان در پی داشت.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۴۱۱-۴۱۳؛ تفسیر قرطبی، ج۳، ص۴۱-۴۲.</ref> [[خداوند]] در آیه {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ}}<ref>«از تو درباره جنگ در ماه حرام می‌پرسند، بگو: جنگ در آن (گناهی) بزرگ است و (گناه) باز داشتن (مردم) از راه خداوند و ناسپاسی به او و (باز داشتن مردم از) مسجد الحرام و بیرون راندن اهل آن از آن، در نظر خداوند بزرگ‌تر است و آشوب (شرک) از کشتار (هم) بزرگ‌تر است» سوره بقره، آیه ۲۱۷.</ref> [[گناه]] [[اخراج]] ساکنان مکه را از نبرد در ماه حرام بزرگ‌تر دانسته است.