حارث بن ابی‌وجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

وی فرزند [[ابو وجزة بن ابی عمرو بن أمیة بن عبد شمس]]، از تیره امیه، از [[قبیله قریش]] است<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۹.</ref>. به نقل از [[بلاذری]] نام پدرش «تمیم» است<ref>ر.ک: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۹.</ref>. برخی [[کنیه]] پدرش را «ابو وَحَره» و «احره» گفته‌اند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۳؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۶۱.</ref> که «وحره» تصحیف «وجزه» است<ref>عسکری، حسن بن عبدالله، تصحیفات المحدثین، ص۷۳۷؛ ابن ماکولا، الإکمال، ج۷، ص۳۹۰</ref>. پدرش را از [[معمرین]] شمرده و گفته‌اند که ۲۸۰ سال [[عمر]] کرد<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۴۸۸.</ref>. [[معاویه بن ابی‌وجزه|معاویه]]<ref>ابن قتیبه، المعارف، ص۶۵.</ref> و [[اروی بن بن ابی‌وجزه|اروی]]<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۴۸۸.</ref> [[برادر]] و [[خواهر]] اویند. [[حارث]] در [[جنگ بدر]] با [[مشرکان]] بود و به دست [[سعد بن ابی وقاص]] [[اسیر]] شد و [[ولید بن عقبه]] ۴ هزار درهم برای [[آزادی]] او پرداخت<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۶۱؛ ابن سید الناس، ج۱، ص۳۷۲.</ref>. وی پس از [[فتح مکه]] [[مسلمان]] شد و با [[رسول خدا]]{{صل}} در [[حجة الوداع]] ([[سال دهم هجری]]) شرکت داشت<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۰.</ref>. [[ابوحاتم سجستانی]] گفته است: حارث مردی تندخو و بلند قامت بود. وقتی در [[نماز]] پشت سر عمر می‌ایستاد، شنید که عمر در نماز [[آیه]] {{متن قرآن|كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ}}<ref>« چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار» سوره منافقون، آیه ۴.</ref> می‌خواند. او به عمر [[اعتراض]] کرد و گفت: دیگر پشت سر تو نماز نمی‌خوانم<ref>ر.ک: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۹.</ref>. [[مرزبانی]] در معجم الشعراء به این خبر اشاره کرده، و افزوده است تا وقتی او زنده بود بر روی دو پایش می‌نشست، چنان که اشعاری هم در این باره سروده است. به نقل از [[بلاذری]] آمده است: زمانی که [[عمر]] شنید، [[حارث]]، [[خالد بن ولید]] را [[مدح]] می‌کند، او را از این کار بازداشت و گفت: [[تمایل]] به [[فخرفروشی]] مایه [[فساد]] در [[دین]] است<ref>ر.ک: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۹.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۰.</ref> گوید: [[صحابه نگاران]] حارث بن وجره را در فهرست [[صحابه]] نام نبرده‌اند، با اینکه براساس [[قواعد]] آنان جزء صحابه است؛ زیرا از یک سو وی در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} از مردان بوده و تا [[زمان]] [[خلافت عمر]] نیز زنده بوده است و از سوی دیگر، پس از [[فتح مکه]] دیگر قرشی [[کافر]] وجود نداشته، بلکه تمام آنان همراه [[رسول خدا]]{{صل}} در [[حجة الوداع]] بوده‌اند، چنان که [[ابن عبدالبر]] به این مطلب تصریح کرده است. در کتاب صحابه نگاران این مطلب، از حارث دیده نشد. وی تا زمان خلافت عمر زنده بود.<ref>[[حسین مرادی نسب|مرادی نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن ابی‌وجزه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۴۶.</ref>