دهم ذی حجه: تفاوت میان نسخه‌ها

طی سیزده قرن، ۱۵۰ نفر از علمای [[اهل سنت]] این [[حدیث]] را در آثار خود بیان کرده‌اند. چهل نفر از [[صحابه]]، صد نفر از [[تابعین]] و بسیاری از [[عالمان]] بزرگ در زمان‌های مختلف این حدیث را [[روایت]] کرده‌اند. بسیاری از [[محدثان]] و [[صاحب نظران]] در [[علم حدیث]] و علمای بزرگ اهل سنت این حدیث را صحیح دانسته و در کتب خود نقل کرده‌اند.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۶۴.</ref>

روز دهم ذیحجه چنان‌که [[قرآن]] به آن تصریح فرموده است یکی از روزهایی است که آیات برائت در آن ابلاغ شد.

{{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref>«و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref>.

این واقعه به صورت [[متواتر]] و در منابع بسیاری از [[شیعه]] و [[اهل سنت]] نقل و از [[فضائل علی]]{{ع}} شمرده شده است. خود آن [[حضرت]] نیز برای [[اثبات]] [[برتری]] خویش بر دیگر [[صحابه]] و استحقاقش برای [[خلافت]]، به این واقعه [[استدلال]] کرده است<ref>دعائم الإسلام، ج۱، ص۳۴۰؛ بحارالأنوار، ج۱۵، ص۱۹۰.</ref>.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۶۵.</ref>