دهم ذی حجه: تفاوت میان نسخه‌ها

این واقعه را [[منابع حدیثی]] و [[تاریخی]] بسیاری، هم [[شیعه]] و هم [[سنی]]، نقل کرده‌اند. [[علامه امینی]] نام هفتاد و سه منبع را که این واقعه را نقل کرده‌اند می‌آورد و همچنین می‌نویسد: این [[حدیث]] به صورت [[متواتر]] از [[راویان]] گوناگون نقل شده است<ref>الغدیر، ج۶، ص۳۳۸-۳۴۱.</ref>.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۶۶.</ref>

[[شهر مکه]] که بزرگ‌ترین پایگاه [[شرک]] در مقابل [[پیامبر]]{{صل}} بود، در [[سال هشتم هجری]] در واقعه [[فتح مکه]] به دست [[مسلمانان]] افتاد؛ اما این به معنای پایان یافتن [[بت‌پرستی]] و [[اسلام آوردن]] همه ساکنان مکه و دیگر مناطق شبه جزیره نبود. حتی برخی از [[قبایل]] در برابر [[اسلام]] [[مقاومت]] می‌کردند. در نهایت در [[سال نهم هجری]] که مشهور به «سنة الوفود» است، قبایل بسیاری هیئت‌هایی را به سوی پیامبر{{صل}} فرستادند و اسلام آوردن خویش را اعلام کردند. بنابراین، با [[تغییر]] معادله [[سیاسی]] به نفع اسلام، [[آیات برائت]] نازل شد که وجود شرک را نپذیرفتنی و [[تحمل]] ناپذیر می‌خواند<ref>دانشنامه امام علی، ج۸، ص۲۰۹.</ref>.

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} وقتی به مکه رفتند که [[مردم]] به [[خون]] آن [[حضرت]] [[تشنه]] بودند؛ چون در [[جنگ‌ها]] بزرگان آنها را کشته بودند، ولی با کمال [[صلابت]] و [[شجاعت]]، از [[مشرکین]] و [[کفار]] [[اعلان برائت]] کردند.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۱۶۶.</ref>