اقرم بن زید خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به نسبتش، به [[قبیله خزاعه]] [[نسب]] می‌برد<ref>سمعانی، ج۲، ص۳۵۸.</ref>. کنیه‌اش [[ابوعبدالله]] است<ref>ابونعیم، ج۱، ص۳۲۵.</ref>. برخی منابع نامش را «ارقم» گفته‌اند که درست نیست<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۲۵؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۶۵.</ref>. تنها [[مدرک]] [[صحابی]] بودنش روایتی است که از طریق نواده‌اش [[عبیدالله بن عبدالله بن اقرم]] نقل شده است که بر پایه آن، [[عبدالله بن اقرم]] گوید: همراه پدرم (اَقرَم) در صحرای نَمِره<ref>موضعی است در عرفات، ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۳۰۴.</ref> بودم که گروهی سواره از کنار ما گذشتند و اندکی دورتر توقف کردند، پدرم به سمت آنان رفت و من هم دنبالش رفتم تا به آنها رسیدم، ناگاه دیدم [[رسول خدا]]{{صل}} با آنهاست، سپس هنگام [[نماز]] شد، من هم با [[پیامبر]] نماز گزاردم، گویی هم‌اکنون سفیدی زیر بغل رسول خدا{{صل}} که به [[سجده]] می‌رفت، می‌بینم<ref>شافعی، ج۱، ص۱۳۷؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۳۵؛ ابن ابی شیبه، ج۱، ص۲۸۹؛ ابن ابی عاصم، ج۴، ص۳۰۶.</ref>. گفتنی است، [[طوسی]]<ref>طوسی، ص۲۴.</ref> و [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۲۵.</ref> اقرم را [[راوی حدیث]] نقل کرده‌اند در حالی که در غالب منابع، راوی حدیث فرزند صحابی‌اش، عبدالله است. نواده‌اش عبیدالله که در بعضی منابع عبدالله گفته شده در شمار [[راویان]] است<ref>ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱؛ ذهبی، ص۶۸۱.</ref><ref>[[رحمت‌الله بانشی|بانشی، رحمت‌الله]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اقرم بن زید خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۱۸.</ref>