تفسیر عصر رسالت در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'غالب' به 'غالب'
جز (جایگزینی متن - ' شواهد التنزیل ' به ' شواهد التنزیل ') |
جز (جایگزینی متن - 'غالب' به 'غالب') |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
همان‌گونه که بخشی از [[معارف]] و معانی [[قرآن کریم]] برای هر [[عرب]] زبان آشنا به [[قواعد]] ادبی آشکار است و در فهم آن به تفسیر نیازی نیست، برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} نیز به‌عنوان کسی که زبان او [[زبان عربی]] [[فصیح]] و به لغت و دستور زبان عربی کاملا [[آگاه]] است، بخشی از معارف و معانی قرآن کریم بدون تفسیر قابل فهم بوده است و از آنجا که آن حضرت در فهم معنا از [[کلام]] [[عربی]] در رتبه‌ای بالاتر از افراد عادی قرار داشته، ممکن است [[درک]] بخشی از معارف و معانی قرآن برای خود آن حضرت به تفسیر نیازی نداشته باشد، ولی برای افراد متوسط به تفسیر نیازمند باشد و حضرت به استناد فهم خود آن را برای دیگران تفسیر کند؛ برای مثال، در جمله {{متن قرآن|وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ}}<ref>«بخورید و بیاشامید؛ سپس روزه را تا شب به پایان رسانید و در حالی که در مسجدها اعتکاف کرده‌اید از آنان کام مجویید» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> هرکس که تا حدودی به زبان عربی و کاربرد استعارات در آن آشنا باشد، می‌داند که منظور از {{متن قرآن|الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ}} و {{متن قرآن|الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ}} نخ سفید و نخ سیاه نیست، بلکه استعاره از روشنی صبح و [[تاریکی]] [[شب]] است، ولی برحسب روایتی که نقل شده، این نکته برای شخصی مانند [[عدی بن حاتم]] آشکار نبوده و به تفسیر نیاز داشته است و حضرت معنای [[آیه]] را برای او تفسیر کرده است<ref> طبرسی، مجمع البیان، ج۱-۲، ص۵۰۵.</ref>، همچنین در جمله {{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>با توجه به [[سیاق]] معلوم است که یکی از مصادیق «[[قوه]]» [[تیراندازی]] است، ولی چون ممکن بوده برخی افراد متوسط و کندفهم به آن پی نبرند، برحسب روایتی که نقل شده، [[حضرت]] آن را بیان فرموده‌اند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۳-۴، ص۸۵۲.</ref>. | همان‌گونه که بخشی از [[معارف]] و معانی [[قرآن کریم]] برای هر [[عرب]] زبان آشنا به [[قواعد]] ادبی آشکار است و در فهم آن به تفسیر نیازی نیست، برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} نیز به‌عنوان کسی که زبان او [[زبان عربی]] [[فصیح]] و به لغت و دستور زبان عربی کاملا [[آگاه]] است، بخشی از معارف و معانی قرآن کریم بدون تفسیر قابل فهم بوده است و از آنجا که آن حضرت در فهم معنا از [[کلام]] [[عربی]] در رتبه‌ای بالاتر از افراد عادی قرار داشته، ممکن است [[درک]] بخشی از معارف و معانی قرآن برای خود آن حضرت به تفسیر نیازی نداشته باشد، ولی برای افراد متوسط به تفسیر نیازمند باشد و حضرت به استناد فهم خود آن را برای دیگران تفسیر کند؛ برای مثال، در جمله {{متن قرآن|وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ}}<ref>«بخورید و بیاشامید؛ سپس روزه را تا شب به پایان رسانید و در حالی که در مسجدها اعتکاف کرده‌اید از آنان کام مجویید» سوره بقره، آیه ۱۸۷.</ref> هرکس که تا حدودی به زبان عربی و کاربرد استعارات در آن آشنا باشد، می‌داند که منظور از {{متن قرآن|الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ}} و {{متن قرآن|الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ}} نخ سفید و نخ سیاه نیست، بلکه استعاره از روشنی صبح و [[تاریکی]] [[شب]] است، ولی برحسب روایتی که نقل شده، این نکته برای شخصی مانند [[عدی بن حاتم]] آشکار نبوده و به تفسیر نیاز داشته است و حضرت معنای [[آیه]] را برای او تفسیر کرده است<ref> طبرسی، مجمع البیان، ج۱-۲، ص۵۰۵.</ref>، همچنین در جمله {{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>با توجه به [[سیاق]] معلوم است که یکی از مصادیق «[[قوه]]» [[تیراندازی]] است، ولی چون ممکن بوده برخی افراد متوسط و کندفهم به آن پی نبرند، برحسب روایتی که نقل شده، [[حضرت]] آن را بیان فرموده‌اند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۳-۴، ص۸۵۲.</ref>. | ||
بخشی از [[تفاسیر]] آن حضرت از این قبیل است و در این‌گونه تفاسیر ظاهر این است که مأخذی جز [[فهم]] خود حضرت نداشته باشد و چون در این‌گونه موارد، | بخشی از [[تفاسیر]] آن حضرت از این قبیل است و در این‌گونه تفاسیر ظاهر این است که مأخذی جز [[فهم]] خود حضرت نداشته باشد و چون در این‌گونه موارد، غالب افراد معنا و مقصود را از خود [[کلام]] می‌فهمند، می‌توان مأخذ این‌گونه تفاسیر را «فهم عرفی» دانست و معیار آن این است که معنایی که بیان می‌شود، برای افرادی که به [[زبان عربی]] و [[قواعد آن]] [[آگاه]] بوده و حدّ نصاب از شرایط فهم معنا از کلام [[عربی]] را داشته باشند، از خود کلام قابل فهم باشد. حتی ممکن است در برخی [[آیات]]، [[فهم]] مقصود یا مصداق و یا برخی مصادیق آن فراتر از توان افراد عادی باشد، ولی فرد فوق‌العاده و با معنویتی مانند [[پیامبر]]{{صل}} بتواند آن را بفهمد و به [[وحی]] یا [[تعلیم]] [[خدا]] یا [[جبرئیل]] نیاز نباشد؛ برای مثال، در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ}}<ref>«آنان توبه‌کنندگان، پرستشگران، ستایشگران، رهپویان، نمازگزاران، سجده‌کنندگان، فرمان دهندگان به کار شایسته و بازدارندگان از کار ناشایست و پاسداران حدود خداوندند و به (چنین) مؤمنان نوید ده» سوره توبه، آیه ۱۱۲.</ref> از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل شده که {{متن قرآن|السَّائِحُونَ}} را به روزه‌داران معنا کرده است<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۳۳۵.</ref>. روشن است که فهم این معنا یا مصداق، فراتر از [[درک]] افراد عادی است و [[ذهن]] آنان بیشتر به معنا یا مصداق دیگر این کلمه که [[سیر]] و گردش در [[زمین]] است، توجه پیدا می‌کند، ولی بعید نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بدون نیاز به [[وحی]] و [[تعلیم]] [[خدا]] یا [[جبرئیل]] این معنا یا مصداق را از این کلمه بفهمد و مأخذ این [[تفسیر]] [[فهم]] خود آن [[حضرت]] باشد. البته احتمال اینکه مراد بودن این معنا را از وحی و تعلیم خدا و جبرئیل تلقی کرده باشد، منتفی نیست، ولی در هرصورت اگر چنین معنا و [[تفسیری]] که فوق [[درک]] و توان عرف است، با [[سند صحیح]] از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل شود، قابل [[اعتماد]] است؛ چه مأخذ آن، فهم خود آن حضرت باشد و چه وحی و تعلیم خدا و جبرئیل؛ زیرا در هرصورت آن حضرت از [[اشتباه]] و [[خطا]] مصون است.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۶-۲۷.</ref> | ||
=== [[قرآن]] === | === [[قرآن]] === | ||