مبارزه با غلو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مبارزه با غلو در سیره معصوم]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
مانند همین سخن را [[ابراهیم بن شیبه]] و [[سهل بن زیاد]] نیز [[روایت]] کردهاند. پاسخ [[امام]] در یکی از این [[اخبار]] مفصل است: ابنحسکه، که [[لعنت خدا]] بر او باد، [[دروغ]] گفته است. من او را از [[دوستان]] و [[پیروان]] خود نمیدانم، او را چه شده است؟ [[خدا]] لعنتش کند. [[سوگند]] به خدا که [[پروردگار]]، [[محمد]]{{صل}} و [[پیامبران]] پیش از او را جز به [[آیین]] [[یکتاپرستی]] و امر به [[نماز]] و [[زکات]] و [[حج]] و [[ولایت]] نفرستاده و محمد{{صل}} جز به سوی خدا [[دعوت]] نکرده است. ما [[جانشینان]] او نیز [[بندگان خدا]] هستیم و به او [[شرک]] نمیورزیم. اگر او را [[اطاعت]] کنیم، مشمول [[رحمت]] او خواهیم بود و چنانچه از فرمانش [[سرپیچی]] کنیم، گرفتار کیفرش خواهیم شد. ما بر خدا حجتی نداریم، بلکه خداست که بر ما و بر تمام مخلوقاتش [[حجت]] دارد. من از کسی که چنین سخنانی میگوید [[بیزاری]] میجویم و از چنین گفتاری به [[خدا]] [[پناه]] میبرم. شما نیز از آنان دوری کنید و آنان را در فشار و [[سختی]] قرار دهید و چنانچه به یکی از آنان دست یافتید، سرش را با سنگ بشکنید<ref>ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، اختیار معرفةالرجال (رجال کشی)، ص۵۱۹، حدیث ۹۹۷؛ محمد بن حسن الحر عاملی، وسائلالشیعه، ج۱۸، کتاب الحدود، ابواب حد المحارب، باب ۷، ص۵۵۴.</ref><ref>[[محمد ملکزاده|ملکزاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۹۰.</ref> | مانند همین سخن را [[ابراهیم بن شیبه]] و [[سهل بن زیاد]] نیز [[روایت]] کردهاند. پاسخ [[امام]] در یکی از این [[اخبار]] مفصل است: ابنحسکه، که [[لعنت خدا]] بر او باد، [[دروغ]] گفته است. من او را از [[دوستان]] و [[پیروان]] خود نمیدانم، او را چه شده است؟ [[خدا]] لعنتش کند. [[سوگند]] به خدا که [[پروردگار]]، [[محمد]]{{صل}} و [[پیامبران]] پیش از او را جز به [[آیین]] [[یکتاپرستی]] و امر به [[نماز]] و [[زکات]] و [[حج]] و [[ولایت]] نفرستاده و محمد{{صل}} جز به سوی خدا [[دعوت]] نکرده است. ما [[جانشینان]] او نیز [[بندگان خدا]] هستیم و به او [[شرک]] نمیورزیم. اگر او را [[اطاعت]] کنیم، مشمول [[رحمت]] او خواهیم بود و چنانچه از فرمانش [[سرپیچی]] کنیم، گرفتار کیفرش خواهیم شد. ما بر خدا حجتی نداریم، بلکه خداست که بر ما و بر تمام مخلوقاتش [[حجت]] دارد. من از کسی که چنین سخنانی میگوید [[بیزاری]] میجویم و از چنین گفتاری به [[خدا]] [[پناه]] میبرم. شما نیز از آنان دوری کنید و آنان را در فشار و [[سختی]] قرار دهید و چنانچه به یکی از آنان دست یافتید، سرش را با سنگ بشکنید<ref>ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، اختیار معرفةالرجال (رجال کشی)، ص۵۱۹، حدیث ۹۹۷؛ محمد بن حسن الحر عاملی، وسائلالشیعه، ج۱۸، کتاب الحدود، ابواب حد المحارب، باب ۷، ص۵۵۴.</ref><ref>[[محمد ملکزاده|ملکزاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۹۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۳۷: | خط ۳۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] |