پیام‌های سیاسی اجتماعی عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

{{مدخل مرتبط

| عنوان مدخل  = پیام‌های سیاسی اجتماعی عاشورا

| پرسش مرتبط  =  

}}

در [[قرآن کریم]] و [[منابع روایی]] ما از این اصل به عنوان یکی از مهم‌ترین [[فرایض]]، بلکه [[برترین]] [[فریضه]] یاد شده که در صورت فراهم شدن شرط بر همگان [[واجب]] است.

در مسیر راه [[کربلا]] نیز در ضمن ایراد خطبه‌ای با اشاره به شرایط پیش آمده و این که [[دنیا]] دگرگون شده و معروف رخت بربسته و به [[حق]] عمل نمی‌شود و از [[باطل]] دوری جسته نمی‌شود [[شوق]] خود را با لقای [[خدا]] و [[مرگ]] شرافتمندانه ابراز می‌کند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه نکبت می‌شمارد و چنین شرایطی را [[زمینه‌ساز قیام]] خود معرفی می‌کند<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۸۱.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۸۶.</ref>

در [[عصر امام حسین]]{{ع}} [[مردم]] گرفتار [[حکومت ظالم]] و فاسدی شده بودند که برای [[مقدسات]] [[دینی]] و [[اسلام]] و [[مسلمانان]] حرمتی قائل نبود و اسلام در چنین شرایطی در معرض نابودی بود. امام حسین{{ع}} قیام بر چنین [[حکومتی]] را واجب می‌دید و با [[امتناع از بیعت با یزید]] به [[مکه]] رفت و از آنجا به [[کوفه]] عزیمت کرد تا [[شیعیان]] را در جهاد بر [[ضد]] [[ستم]] [[رهبری]] کند.

[[پیام عاشورا]] [[دعوت]] از [[انسان‌ها]] برای تلاش در راه [[اقامه عدل]] و [[قسط]] است؛ زیرا بدون [[حیات اجتماعی]] مبتنی بر [[عدل]] همه [[ارزش‌ها]] تباه می‌شود و زمینه [[مرگ]] دستورهای [[دینی]] و آبین [[الهی]] فراهم می‌آید.

در این زمینه [[وظیفه]] [[علمای دین]] و در رأس آنان [[امامان]] به [[حق]] سنگین‌تر است. [[امام حسین]]{{ع}} در یکی از سخنرانی‌های خویش با استناد به فرمایش [[حضرت رسول]]{{صل}} که [[قیام]] علیه [[سلطه]] جابرانه را لازم می‌شمارد، خود را [[شایسته‌ترین]] فرد برای قیام جهت [[تغییر]] [[حکومت]] و [[ساختار سیاسی]] معرفی می‌کند<ref>العوالم الامام الحسین{{ع}}، ص۲۳۲-۲۳۳.</ref>.

امام حسین{{ع}} مرگ در راه [[مبارزه با ستم]] و [[عدوان]] را [[سعادت]] می‌داند و [[زندگی]] در کنار [[ستمگران]] را مایه [[ننگ]] و [[ذلت]] می‌شمرد: {{متن حدیث|لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً}}<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>.

در جایی دیگر این‌گونه [[زندگی حقیقی]] را [[تفسیر]] می‌کند: «مرگ در راه [[عزت]] جز [[حیات]] جاوید نیست»<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۲۴.</ref>.

[[قرآن کریم]] از [[مهاجران]] به [[عظمت]] یاد می‌کنند. در [[تاریخ اسلام]] نیز [[مهاجران به حبشه]] و یثرب موقعیت و [[احترام]] داشتند و هجرت یک [[ارزش]] مکتبی به حساب می‌آمد و روی همین حساب مبدأ [[تاریخ]] قرار گرفت.

در [[نهضت عاشورا]] نیز [[امام حسین]]{{ع}} برای مقابله با [[حکومت جور]]، برای [[امر به معروف و نهی از منکر]] و در راه [[احیای دین]] دست به [[هجرت]] زد و [[مدینه]] را به قصد [[مکه]] و مکه را به سمت [[عراق]] پشت سر نهاد، [[حضرت]] هنگام خروج از مدینه [[آیه]] {{متن قرآن|فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«آنگاه (موسی) از آن (شهر) هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت، بیرون رفت، گفت: پروردگارا! مرا از گروه ستمکاران رهایی بخش» سوره قصص، آیه ۲۱.</ref> را [[تلاوت]] کرد که به هجرت [[حضرت موسی]]{{ع}} از [[ظلم و ستم]] [[فرعون]] مربوط می‌شود<ref>الارشاد، ج۲، ص۳۵.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۰.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}