حدیث ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط =حدیث ثقلین

{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي مَا إِنْ‏ تَمَسَّكْتُمْ‏ بِهِمَا لَنْ‏ تَضِلُّوا أَبَداً إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ}}<ref>احتجاج، ج۲، ص۳۸۰.</ref>؛ یعنی [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: من در بین شما دو چیز بسیار گرانقدر به یادگار گذاشتم: [[کتاب خدا]] ([[قرآن]]) و عترتم ([[اهل]] بیتم). مادامی که به این دو چنگ زنید هرگز [[گمراه]] نخواهید شد. و این دو هیچ گاه از هم جدا نخواهند شد، تا در کنار [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند. [[استدلال]] به این [[حدیث]] بر [[عصمت ائمه]]{{عم}} متوقّف بر چند مقدمه است:

#قرآن معصوم است و تمسّک به آن باعث می‌شود که [[انسان]] هرگز گمراه نشود، اهل بیت نیز باید چنین باشند، زیرا این دو هیچ‌گاه از هم جدا نیستند. به عبارت دیگر، فرض عدم [[گمراهی]] بر اثر [[تمسک]] به این دو در صورتی راست می‌آید که هر دو معصوم باشند. در غیر این صورت، چه بسا خود به خطا روند و متمسّکین به خود را نیز به گمراهی کشانند.

#مخبر صادق ([[پیامبر]]{{صل}}) خبر داده است که، این دو تا [[روز قیامت]] از هم جدا نخواهند شد. و این فرض در صورتی صحیح است که، هر چه قرآن می‌گوید - [[کلام خدا]] است- همان را اهل بیت بگوید و تمام [[افعال]] و [[کردار]] آنها منطبق بر قرآن و کلام خدا باشد.

#گذشت که مراد از اهل بیت [[دوازده امام]] و [[حضرت زهرا]]{{س}} می‌باشد.

#بین [[ماترک پیامبر]]{{صل}} و شخص [[حضرت]]، قاعدتاً باید سنخیّتی وجود داشته باشد. به ویژه که این ماترک گران‌سنگ‌ترین چیزهایی باشد که [[رسول اکرم]]{{صل}} از خود به یادگار گذاشته است و چون [[پیامبر]]{{صل}} باشد، در حالی که [[هادی]] نمی‌تواند [[راه]] یافته نباشد.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[عصمت در قرآن (کتاب)|عصمت در قرآن]]، ص ۶۰.</ref>

{{امامت شناسی}}

[[رده:احادیث امامت]]

[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

[[رده:مدخل گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]

[[رده:مقاله‌های اولویت سه]]