دریاچه طبریه: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کتاب [[زبور داود]] {{ع}} را از دریاچه [[طبرستان]] بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که [[دجّال]]، پس از خشک شدن [[دریاچه طبریه]] [[خروج]] می‌کند<ref>الزام الناصب، ص ۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره [[شورش‌ها]] آمده به این نتیجه می‌رسیم که [[سپاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از طریق [[فلسطین]] شرقی عازم [[عراق]] می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با [[سپاه]] [[سفیانی]] روبرو می‌شوند که از [[عراق]] برمی‌گردد. [[جنگ]] [[سختی]] بین دو [[سپاه]] درمی‌گیرد که [[سفیانی]] در آن [[شکست]] می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از [[یاران]] [[امام]] به نام [[صیاح]] (و یا صباح) با گروهی از [[سپاهیان]] بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر [[امام]]{{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول [[نماز]] عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. [[سفیانی]] می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از [[یاران]] تو باشم!" [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به [[اصحاب]] خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به [[خدا]] [[سوگند]] به کمتر از [[قتل]] او [[راضی]] نمی‌شویم. او چقدر [[خون]] ریخته، چقدر به [[حریم]] [[جان]] و [[مال]] و ناموس [[مردم]] [[تجاوز]] کرده است و [[انتظار]] عفو دارد! [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از [[یاران]] او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه [[دریاچه طبریه]] می‌خوابانند و همانند گوسفند او را [[ذبح]] می‌کنند. با [[ذبح]] او [[فتنه‌ها]] [[ذبح]] می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین [[جهان]] پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۰.</ref>.