سریه محمد بن مسلمه به قرطاء: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[رسول خدا]]{{صل}} "[[محمد بن مسلمه]]" را همراه سی نفر<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴ و (واقدی این جنگ را تحت عنوان یکی از غزوات ذکر کرده است). ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۰.</ref> که "[[عبّاد بن بشر]]"، "[[سلمة بن سلامة بن وقش]]" و "[[حارث بن خزیمه]]" نیز جزء آنها بودند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۶، ص۷۱.</ref>، در [[محرم]] [[سال پنجم هجری]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۰.</ref> به سوی [[قبیله]] "[[بنی بکر بن کلاب]]" اعزام فرمود. [[حضرت]] به آنان [[دستور]] داد، برای آنکه [[دشمن]] از حرکت آنان [[آگاهی]] پیدا نکند، شب‌ها حرکت کنند و روزها پنهان باشند و هنگامی که به [[بنی‌بکر]] رسیدند، به آنها حمله کنند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۰؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۴۹؛ ابن سید الناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.

* [[محمد بن مسلمه]] طبق [[دستور پیامبر]]{{صل}} عمل کرد و به سوی [[بنی‌بکر]] به راه افتاد. وی هنگامی که به شَّرَبّةُ<ref>از نواحی منطقه نجد به شمار می‌آید؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۳۳۳.</ref> رسید، گروهی را دید که از آن مکان کوچ می‌کردند. فرستاده [[محمد بن مسلمه]] به سوی آن گروه رفت و پس از [[پرسش]] از آنان، نزد [[محمد بن مسلمه]] بازگشت و گفت: "آنان گروهی از [[قبیله]] [[محارب]] هستند". [[قبیله]] [[محارب]]، نزدیکی [[محمد بن مسلمه]] پیاده شدند، بارهای خود را باز کردند و چهارپایانشان را برای چرا در صحرا رها کردند.

* [[سریه]] [[محمد بن مسلمه]] به آنان تعرضی نکرد تا هنگامی که شروع به حرکت کردند. [[محمد بن مسلمه]] به آنان حمله کرد و یکی از آنان را کشت. باقی افراد [[قبیله]] که حمله او را [[مشاهده]] کردند، بدون اینکه کسی تعقیبشان کند رو به فرار نهادند. [[اموال]] جا مانده از بنی‌محارب، تعدادی گوسفند و شتر بود که به دست [[محمد بن مسلمه]] و یارانش افتاد.

* [[سپاه اسلام]] به راه خود ادامه داد تا به جایی رسید که بر "[[بنی‌بکر]]" اشراف داشت. "[[عبّاد بن بشر]]" از طرف [[محمد بن مسلمه]]، به سمت [[بنی‌بکر]] رفت و در میان آنان اقامت کرد. [[بنی‌بکر]] چهارپایان خود را رها کردند و شیر دوشیدند. هنگامی که شتران آنها بعد از [[آشامیدن]] [[آب]]، زانو زدند، [[عبّاد بن بشر]] خود را نزد [[محمد بن مسلمه]] رساند و به او وضعیت و استقرار [[بنی‌بکر]] را اطلاع داد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴.</ref>. [[محمد بن مسلمه]] به آنها حمله کرد و ده نفر از آنان را کشت، چند شتر و گوسفند به [[غنیمت]] گرفت و به سوی [[مدینه]] بازگشت. آنان به سرعت حرکت می‌کردند. مسیری که به دو شب راهپیمایی [[نیاز]] داشت، در یک شب طی شد. [[محمد بن مسلمه]] تا صبح خود را به ضَرِیَّه<ref>مکانی است که در سرزمین نجد واقع شده و در راه مکه به بصره قرار دارد؛ یاقوت حموی، المعجم البلدان، ج۳، ص۴۵۷.</ref> رساند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۴؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۶، ص۷۱.</ref>. [[محمد بن مسلمه]] می‌گوید: "در آنجا [[بیم]] داشتیم که ما را تعقیب کنند، ناچار شترها را جلو انداختیم و گوسفندها را به شدت می‌راندیم تا اینکه به عداسه رسیدیم؛ اما در رَبذَه <ref>(روستایی است در اطراف [[مدینه]])؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۴.</ref> گوسفندها عقب ماندند، در نتیجه آنها را با چند نفر از [[یاران]] خود جا گذاشتیم که آنها را بعداً بیاورند. شترها را جلو انداختیم و آنها را به [[مدینه]] و به حضور [[پیامبر]]{{صل}} آوردیم"<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۵.</ref>. او یکصد و پنجاه شتر و سه هزار گوسفند آورده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۳۵؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۰؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۴۹؛ ابن سید الناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.