سفیر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خداوند]] اعلام می‌کند ازملائکه وازمیان [[مردم]] سفیران وفرستادگانی را [[انتخاب]] می‌کند «" {{متن قرآن|اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ}}<ref>«خداوند از فرشتگان و از مردم فرستادگانی برمی‌گزیند؛ به راستی خداوند شنوایی بیناست» سوره حج، آیه ۷۵.</ref>» " کلمه" [[اصطفاء]] "به معنای گرفتن [[خالص]] هر چیز است. راغب گفته:" [[اصطفاء]] "گرفتن صافی و [[خالص]] هر چیزی است (مفردات راغب، ماده" صفو ").[[علامه طباطبائی]] درتفسیر [[المیزان]] می‌نویسد. پس" [[اصطفاء]] [[خدا]] از [[ملائکه]] و از [[مردم]] رسولانی "به معنای [[انتخاب]] و [[اختیار]] رسولانی از میان آنان است، که آن [[رسول]] صافی و [[خالص]] و [[صالح]] برای [[رسالت]] باشد. این [[آیه]] و [[آیه]] بعدش {{متن قرآن|يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ}}<ref>«آنچه را پیش روی و پس پشت  آنان است می‌داند و کارها به سوی خداوند بازگردانده می‌شود» سوره حج، آیه ۷۶.</ref>» دو [[حقیقت]] را بیان می‌کنند: یکی اینکه مسأله قرار دادن [[رسولان]] برای [[بشر]] بر [[خدا]] [[واجب]] است، و یکی هم اینکه [[واجب]] است که این [[رسولان]] [[معصوم]] باشند.. پس همانطور که اشاره شد این [[آیه]] از دو مطلب خبر می‌دهد: یکی اینکه [[خدا]] را پیامبرانی است از جنس [[بشر]] و رسولانی است از [[ملک]]. دوم اینکه این [[رسالت]] بدون قید و شرط نیست که هر [[جور]] شد بشود و هر کس [[رسول]] شد بشود بلکه در تحت [[نظام]] [[اصطفاء]] قرار دارد، و آن کسی را [[انتخاب]] می‌کند که [[صالح]] برای این کار باشد. و جمله" {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ}}<ref>«این بدان روست که خداوند از شب می‌کاهد و بر روز می‌افزاید و از روز می‌کاهد و بر شب می‌افزاید  و اینکه خداوند شنوایی بیناست» سوره حج، آیه ۶۱.</ref> " اصل ارسال [[رسول]] را تعلیل می‌کند که اصلا چرا باید رسولانی [[مبعوث]] شوند، و بیانش این است که: نوع [[بشر]] به طور [[فطری]] محتاج به این هستند که [[خدا]] به سوی سعادتشان و کمالشان [[هدایت]] فرماید، همان کمالی که برای آن [[خلق]] شده‌اند همانطور که سایر انواع موجودات را [[هدایت]] کرده. پس مسأله احتیاج به [[هدایت]] حاجتی است عمومی و [[ظهور]] [[حاجت]] در آنها است. به عبارتی دیگر اظهار [[حاجت]] از ایشان همان سؤال و درخواست رفع [[حاجت]] است و [[خدای سبحان]] شنوای سؤال [[فطری]] (و زبان حال) ایشان و [[بصیر]] و بینای به احتیاج [[فطری]] ایشان به [[هدایت]] است. پس مقتضای [[سمیع]] و [[بصیر]] بودن او این است که رسولی بفرستد تا ایشان را به سوی [[سعادت]] و کمالشان [[هدایت]] کند، چون همه [[مردم]] [[شایستگی]] اتصال به عالم [[قدس]] را ندارند، زیرا اگر یکی از ایشان [[پاک]] است دهها ناپاکند و اگر یکی [[صالح]] باشد صدها طالح در آنها است پس باید یکی را خودش برگزیند. و [[رسول]] دو نوع است یکی از جنس [[فرشته]] که [[وحی]] را از [[ناحیه]] [[خدا]] گرفته به [[رسول]] بشری می‌رساند. قسم دوم [[رسول]] [[انسانی]] است که [[وحی]] را از [[رسول]] فرشته‌ای گرفته به [[انسان‌ها]] می‌رساند. و کوتاه سخن، اینکه فرمود:" {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ}}<ref>«این بدان روست که خداوند از شب می‌کاهد و بر روز می‌افزاید و از روز می‌کاهد و بر شب می‌افزاید  و اینکه خداوند شنوایی بیناست» سوره حج، آیه ۶۱.</ref>" متضمن [[حجت]] و برهانی است بر اصل [[لزوم]] [[ارسال رسولان]] و اما [[حجت]] بر [[لزوم عصمت]] و [[اصطفاء]] [[رسل]]، آن مضمون جمله" {{متن قرآن|يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ}}<ref>«خداوند است که هیچ خدایی جز آن زنده پایدار  نیست که او را چرت و خواب فرا نمی‌گیرد، همه آنچه در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست، کیست که جز به اذن وی نزد او شفاعت آورد؛ به آشکار و پنهان آنان  داناست و آنان بر چیزی از دانش وی جز آنچه او بخواهد چیرگی ندارند؛» سوره بقره، آیه ۲۵۵.</ref> " است. [تقریر [[حجت]] و برهانی که از جمله" {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ}}<ref>«این بدان روست که خداوند از شب می‌کاهد و بر روز می‌افزاید و از روز می‌کاهد و بر شب می‌افزاید  و اینکه خداوند شنوایی بیناست» سوره حج، آیه ۶۱.</ref>" برای اصل [[لزوم]] [[ارسال رسل]]، و از [[آیه]]:" {{متن قرآن|يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ}}<ref>«خداوند است که هیچ خدایی جز آن زنده پایدار  نیست که او را چرت و خواب فرا نمی‌گیرد، همه آنچه در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست، کیست که جز به اذن وی نزد او شفاعت آورد؛ به آشکار و پنهان آنان  داناست و آنان بر چیزی از دانش وی جز آنچه او بخواهد چیرگی ندارند؛» سوره بقره، آیه ۲۵۵.</ref>... " برای [[عصمت انبیاء]] ({{عم}}) استفاده می‌شود] (ترجمه [[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۱۴ ص ۵۸۰)

# [[خداوند]] باذکر فرستادن افرادی ازملائکه نزد [[پیامبران]] برای ماموریت‌های مختلف مثل [[نزول]] [[عذاب]] ویابشارت به [[امر خیر]] وزیبا بررسالت وسفیران [[الهی]] بودن [[پیامبران]] درمقابل [[تکذیب]] کننده گان تاکید می‌کند {{متن قرآن|وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ}}<ref>«و به یقین، فرشتگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: درود بر تو گفت:» سوره هود، آیه ۶۹.</ref>... {{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ}}<ref>«و چون فرشتگان ما نزد لوط آمدند از (آمدن) آنان پریشان گشت و دستش از (یاری به) آنان کوتاه شد و گفت: امروز  روز سختی است!» سوره هود، آیه ۷۷.</ref>... {{متن قرآن|فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا}}<ref>«و از چشم آنان پنهان شد  و ما روح خود را به سوی او فرو فرستادیم که چون انسانی باندام، بر او پدیدار گشت» سوره مریم، آیه ۱۷.</ref>... {{متن قرآن|الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ}}<ref>«سپاس خداوند را، آفریننده آسمان‌ها و زمین، همان که فرشتگان دارنده دو دو، و سه سه، و چهار چهار، بال را پیام‌رسان گمارده است؛ در آفرینش هر چه بخواهد می‌افزاید، بی‌گمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره فاطر، آیه ۱.</ref>

== منابع ==

[[رده:سفیر در قرآن]]