سوید بن غفله جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[عمران بن مسلم]] از [[سوید بن غفله]] (و به قولی [[علقمه]])<ref>سوید بن غفله همان سوید علقمه است که نام پدرش در تاریخ دو گونه آمده است.</ref> [[نقل]] می‌کند که در [[شهر کوفه]] به [[خانه]] [[حضرت علی]]{{ع}} رفتم - زمانی که [[امام]]{{ع}} بر [[جهان اسلام]] [[حکومت]] داشت - دیدم کاسه ماست ترشیده‌ای برابرش بود که از شدت ترشی، بوی آن را [[احساس]] می‌کردم، و گرده نانی از جو در [[دست]] داشت که سبوس‌های جو روی آن بود، و به قدری خشکیده بود که آن را با [[زور]] می‌شکست و گاهی هم از زانوی خود برای شکستن آن نان کمک می‌گرفت. من به او [[فضه]] که کنار [[امام]]{{ع}} [[ایستاده]] و تماشا می‌کرد، گفتم، آیا در مورد این پیرمرد از [[خدا]] نمی‌ترسید؟ مگر نمی‌توانید آرد نانش را الک کنید - تا بشود راحت‌تر خورده شود - [[فضه]] گفت: خوش نداریم اجیر باشیم و خلاف [[دستور]] عمل کنیم، چون از هنگامی که در [[خدمت]] [[امام]]{{ع}} هستیم از ما [[عهد]] گرفته که آردی را برای او الک نکنیم و نخاله‌اش را نگیریم.

* [[ثابت ثمالی]]<ref>ثابت ثمالی ظاهرا همان ابو حمزه ثمالی است که نامش به ثابت بن ابو صفیه است و لذا به ثابت بن دینار و به ثابت ابو صفیه هم نام برده شده است، لذا در الاختصاص ص۲۸۰ این حدیث را از ابوحمزه ثمالی از سوید بن غفله نقل کرده است.</ref> می‌گوید از [[سوید بن غفله]] شنیدم که می‌گفت: یکی از روزها که [[امیر مؤمنان]]{{ع}} برای [[مردم]] [[سخنرانی]] می‌کرد و [[مردم]] را [[موعظه]] می‌نمود، مردی از کنار [[منبر]] برخاست و عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! از وادی القری می‌گذشتم، دیدم [[خالد بن عرفطه]] از [[دنیا]] رفته است، برای او [[استغفار]] کنید<ref>در کتاب الاختصاص در شرح حدیث آورده است که: آن مرد گفت: خالد بن عرفطه از دنیا رفته علی{{ع}} فرمود: «او نمرده است». مرد در تعجب رفت و گفت: سبحان الله، من خبر میدهم که او مرده است و شما می‌فرمایید نمرده است! حضرت فرمود: «قسم به آنکه جانم در دست اوست، او نمی‌میرد تا سرلشکر گروه گمراهی خواهد شد که پرچم دار آن حبیب بن جماز است».</ref>. [[امام]] فرمود:به [[خدا]] [[سوگند]] وی نمرده و نمی‌میرد، تا آن هنگام که سرلشکر گروه [[گمراهی]] گردد که [[پرچمدار]] آن [[حبیب بن جماز]] است.

* [[ثابت ثمالی]] می‌گوید: به [[خدا]] قسم زنده بودم که [[ابن زیاد]] وقتی [[عمر سعد]] را برای کشتن [[حسین بن علی]]{{ع}} به سوی [[عراق]] فرستاد. در میان [[لشکر]] او، [[خالد بن عرفطه]] در جلو، و [[حبیب بن جماز]] [[پرچم]] دار لشکری بود که از باب الفیل وارد [[مسجد کوفه]] شدند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۲۸۶؛ ر.ک: ارشد مفید، ج۱، ص۳۲۹ و الاخصاص ص۲۸۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۹۴-۶۹۵.</ref>