شأن نزول آیه ولایت در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = شأن نزول آیه ولایت

| عنوان مدخل  = شأن نزول آیه ولایت

== [[شأن نزول آیه]] ==

روزی [[فقیری]] به درخواست کمک به [[مسجد پیامبر]] {{صل}} آمده بود، از [[مردم]] [[تقاضای کمک]] کرد، اما هر چه گفت کمتر جوابی شنید. او که از کمک مردم [[مأیوس]] گشته بود، رو به سوی [[آسمان]] کرد و اظهار داشت: خدایا! من به [[مسجد]] پیامبرت آمدم، از مردم تقاضای کمک کردم، اما کسی کاری نکرد. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در حالی که [[نماز]] می‌خواند با دست خود به او اشاره نمود. او نیز به طرف علی {{ع}} رفته و انگشتر را از دست راست آن حضرت در حالی که در [[رکوع]] بود بیرون آورد.

[[جبرئیل]] بعد از این حادثه [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> را بر [[پیامبر]] {{صل}} نازل کرد. پیامبر با جمعی از [[یاران]] خود به جست‌و‌جو به مسجد آمد. آنها سائلی [[فقیر]] را دیدند که از درب مسجد بیرون می‌آید. پیامبر به او فرمود: آیا کسی چیزی به تو داد؟ آن شخص گفت: آری. آن حضرت پرسید: چه چیزی داد؟ فقیر گفت: این انگشتر را. آن حضرت فرمود: چه کسی این را به تو داد؟ فقیر پاسخ داد: آن شخص که در حال نماز است، به امیرمؤمنان {{ع}} اشاره کرد. آن حضرت فرمود: در چه حالتی بود؟ فقیر گفت: در حال رکوع. در اینجا پیامبر {{صل}} [[تکبیر]] گفت، [[اهل]] مسجد هم به دنبال تکبیر پیامبر، تکبیر گفتند<ref>تفسیر الطبری، ج۱۰، ص۴۲۵ و ۴۲۶؛ تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج۳، ص۱۲۶؛ اسباب النزول (واحدی)، ج۱، ص۲۰۱؛ البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۹۳؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۱۵۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید)، ج۳، ص۲۷۷.</ref>.<ref>[[محمد علی جاودان|جاودان، محمد علی]]، [[جانشین پیامبر (کتاب)|جانشین پیامبر]]، ص ۳۰۱.</ref>