طالقان: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل طالقان آورده است: "آنان به عقابانی می‌مانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح می‌کنند و به آن [[تبرک]] می‌جویند. اطرافش را می‌گیرند و در جنگ‌ها از او حراست می‌کنند و هرآن‌چه در توان‌شان باشد در راه امام‌شان نثار می‌کنند. مردانی هستند که شب‌ها نمی‌خوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] می‌کنند. شب خود را با زمزمه‌ای به‌سان زمزمه زنبورعسل به سر می‌برند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] می‌گردند. آنان چراغ‌هایی نورافشان و قندیل‌هایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادت‌اند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۸.</ref>.

*طالقان ناحیه‌ای کوهستانی در منطقه ساوجبلاغ می‌باشد که در دامنه جنوبی کوهستان البرز و مشرف بر [[دشت]] [[قزوین]] قرار گرفته است. از این [[ناحیه]] در [[روایات]] [[آخرالزمان]] به خوبی یاد شده است و بیست و چهار نفر از [[یاران خاص]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز از این [[ناحیه]] خواهند بود. [[سید حسنی]] از قیام‌کنندگان [[پیش از ظهور]] می‌باشد و به [[لشکر]] [[حضرت قائم]]{{ع}} ملحق می‌شود، او از [[دیلم]]<ref>دیلم به منطقه‌ای از استان گیلان و بخشی از استان قزوین گفته می‌شود. در قدیم استان مازندران و گیلان و قزوین را دیلم می‌نامیدند.</ref> [[قیام]] خواهد کرد و گروهی از [[مردم]] طالقان به وی می‌پیوندند و به سوی [[حضرت]] حرکت خواهند نمود.  

* [[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل]] فرمود [[جوانی]] خوش‌چهره (یعنی [[سید حسنی]]) از [[دیلم]] [[قیام]] می‌کند و [[دعوت]] به سوی [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌نماید. گنج‌هایی از طالقان به [[دعوت]] او پاسخ مثبت می‌دهند. این گنج‌ها از طلا یا نقره نیستند، بلکه مردانی هستند که در [[قدرت]] و جرأت چون [[پاره‌های آهن]] هستند و بر اسب‌هایی ابلق سوار می‌شوند. آنان با تجهیزات [[جنگی]] به سوی [[کوفه]] به حرکت درمی‌آیند و [[ستمکاران]] را می‌کشند آنان بیشتر جاهایی را که به [[تصرف]] در می‌آورند ویران خواهند کرد. [[لشکر]] [[حسنی]] به [[کوفه]] می‌رسد و در آنجا [[پناه]] خواهد گرفت. با منتشر شدن خبر [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، [[حسنی]] با لشکرش به سوی [[حضرت]] خواهند آمد و همه با [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند و تنها عده‌ای [[زیدی]] [[مذهب]] [[بیعت]] ننموده و به [[دست حضرت]] و یارانش به [[قتل]] می‌رسند<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵ و ر.ک: حسنی.</ref>.  

* [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: خوشا به حال طالقان! در آنجا [[خداوند]] گنج‌هایی نهفته که نه از طلا هستند و نه از نقره، بلکه مردانی هستند که [[خداوند]] را به [[حقیقت]] شناخته‌اند، آنان [[یاوران]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[آخرالزمان]] خواهند بود<ref>یأتی، ص ۴۳۲ و بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۲۹.</ref>.  

* [[امام صادق]]{{ع}} در [[حدیثی]] درباره [[امل]] طالقان فرمود: آنان مانند عقاب‌هایی بر روی [[زمین]] هستند (که به [[یاری امام]]{{ع}} شتافته و در [[لشکر]] [[حضرت]] حضور دارند) دست بر زین [[اسب امام مهدی]]{{ع}} می‌کشند و از آن [[تبرک]] می‌جویند. آنان در اطراف [[امام]] خود خواهند بود و از او محافظت خواهد کرد و با تمام نیرویشان در [[خدمت]] [[حضرت]] به جانبازی می‌پردازند. مردانی که در شب مانند عابدان به [[پرستش]] [[پروردگار]] مشغولند و نوای عبادتشان مانند زمزمه زنبورهای عسل شنیده می‌شود، اما وقتی که صبح بدمد کمر به رزم می‌بندند. آنان چراغ‌هایی فروزان و روشنگرند که پیوسته [[آرزوی شهادت]] در سر می‌پرورانند و [[شعار]] آنان {{متن حدیث|يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ}} است. (یعنی آنان [[خون‌خواهی]] [[حضرت]] [[امام حسین]]{{ع}} سرلوحه برنامه‌هایشان اسست و برای [[انتقام]] [[خون]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} به [[نبرد]] برخاسته‌اند و [[آرزوی شهادت]] در این راه را دارند)<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۴۰۵.</ref>