طعن در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = طعن | | موضوع مرتبط = طعن | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
{{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref>. | {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref>. | ||
[[طعن]] در [[قرآن کریم]] تنها در [[امور معنوی]] به کار رفته است: {{متن قرآن|لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ}}<ref>«برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.</ref>، {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ}}<ref>«به دینتان طعنه | [[طعن]] در [[قرآن کریم]] تنها در [[امور معنوی]] به کار رفته است: {{متن قرآن|لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ}}<ref>«برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.</ref>، {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ}}<ref>«به دینتان طعنه زنند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref> و مراد [[استهزا]] و [[تکذیب]] و [[عیب‌جویی]] در [[دین]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.</ref>. | ||
از سیاست‌های [[مخالفان]] و [[دشمنان اسلام]] و [[دعوت الهی]]، [[طعنه]] زدن و [[عیب‌جویی]] کردن از [[آیات]] و [[احکام الهی]] بود. جریان [[نفاق]] و [[اهل کتاب]] (به‌ویژه [[یهود]]) با مستمسک قرار دادن برخی [[آیات الهی]] به تقبیح و تنقیص [[اسلام]] می‌پرداختند. برخی [[شاعران]] و بزرگان [[قریش]] نیز به زبان [[شعر]] و [[نظم]] [[مسلمانان]] را استهزا می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۲-۴۰۳.</ref> | از سیاست‌های [[مخالفان]] و [[دشمنان اسلام]] و [[دعوت الهی]]، [[طعنه]] زدن و [[عیب‌جویی]] کردن از [[آیات]] و [[احکام الهی]] بود. جریان [[نفاق]] و [[اهل کتاب]] (به‌ویژه [[یهود]]) با مستمسک قرار دادن برخی [[آیات الهی]] به تقبیح و تنقیص [[اسلام]] می‌پرداختند. برخی [[شاعران]] و بزرگان [[قریش]] نیز به زبان [[شعر]] و [[نظم]] [[مسلمانان]] را استهزا می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۲-۴۰۳.</ref> | ||