قانون: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = قانون

با لحاظ این امر است که یکی از جلوه‌ها و مصادیق [[عدالت]]، [[رفتار]] بر اساس قانون است، با به کف آمدن، عدالت، بستر رسیدن به آزادی نیز فراهم می‌شود، یعنی با قانون به عنوان یکی از مصادیق و جلوه‌های [[رفتار عادلانه]]، [[جامعه]] به سمت آزادی نیز حرکت می‌کند. پس از آنکه [[آدمی]] از آزادی فردی خویش گذشت و وارد [[زندگی اجتماعی]] شد. [[زندگی]] به [[آسودگی]] و بدون تلخ‌کامی می‌گذشت تا آن [[زمان]] که برخی دست [[ستم]] به [[حقوق]] دیگران دراز کردند؛ لذا برای اول بار آدمی با [[واقعیت]] تلخ [[حیات]] جمعی و پیامدهای احتمالی آن، روبه‌رو شد. در آن موقعیت، به [[سادگی]]، [[حق]] برخی پایمال می‌شد و کسانی بدون در نظر گرفتن، سنجه‌های [[اخلاق اجتماعی]] به حوزه فردی زندگی دیگران، [[تجاوز]] می‌کردند. برای گذر از این دوران سخت و گذشت زمان، [[انسان]] دریافت که [[راه]] رسیدن به زندگی بهتر، تنها از رهگذر معیارهایی است که باید دانایان [[قوم]] بنا نهند تا رابطه افراد در تعامل با دیگران را سامان بخشد. بعدها مجموعه این [[دستورها]] و معیارها، قانون نام گرفت؛ قانون نیز، در صورتی می‌توانست پا بر جا بماند که بتواند بازتاب یکی از آرزوهای درونی و [[فطری]] آدمی یعنی عدالت باشد، ور نه با مشکل روبه‌رو می‌شد. [[وانهادن]] آزادی و تن دادن به مجموعه‌ای محدودکننده، آدمی را سخت بر آن می‌داشت تا تلاش کند به حداقلی از [[مساوات]] و [[دادگری]] دست یابد و به آن [[امید]] داشته باشد؛ بنابراین رابطه‌ای و تعاملی سه گانه میان قانون، عدالت و آزادی وجود دارد. با وجود قانون که جلوی [[هرج و مرج]] و بی‌نظمی را می‌گیرد، رفتارها سامان می‌گیرد و با وجود آن، عدالت در جامعه فراگیر می‌شود و [[شهروندان]] به [[حقوق]] خود می‌رسند و می‌دانیم که یکی از حقوق [[شایسته]] و بایسته [[شهروندان]]، [[آزادی]] است که با حضور [[عدالت]] در [[جامعه]]، افراد به آن می‌رسند.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم (کتاب)|آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم]]، ص ۶۵.</ref>

== منابع ==

[[رده:قانون]]