قبایل عرب مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

قبایل عرب مکه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۷

۵۱ بایت حذف‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 ==[[جرهم|جُرهُم]]==
-*[[قبیله]] [[جرهم]] از جمله قبایلی بود که از سرزمین [[یمن]] به منطقه [[حجاز]] کوچ کرده بود. در [[یمن]]، بین [[قحطانیان]]، یعنی [[حمیر]]، سبأ و [[جرهم]] برای به دست گرفتن [[زعامت]] و [[ریاست]] دیگر [[قبایل]]، [[نزاع]] در گرفت. جرهمیان که توان رقابت با این حریفان قدرتمند را در خود ندیدند از بلاد [[یمن]] بیرون رانده شدند و به [[حجاز]] کوچ کردند<ref>ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۸-۹.</ref>؛ به سرزمینی که از آن [[قبیله]] هم‌نژادشان، یعنی عمالقه بود. عمالقه، از [[فرزندان]] [[عملیق بن لود]] بودند، و دیر زمانی بود که [[حاکمان]] بلا منازع این منطقه به شمار می‌آمدند. جرهمیان با [[شکست]] عمالیق در [[حجاز]] ساکن شدند<ref>ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۹.</ref>.
+* [[قبیله]] [[جرهم]] از جمله قبایلی بود که از سرزمین [[یمن]] به منطقه [[حجاز]] کوچ کرده بود. در [[یمن]]، بین [[قحطانیان]]، یعنی [[حمیر]]، سبأ و [[جرهم]] برای به دست گرفتن [[زعامت]] و [[ریاست]] دیگر [[قبایل]]، [[نزاع]] در گرفت. جرهمیان که توان رقابت با این حریفان قدرتمند را در خود ندیدند از بلاد [[یمن]] بیرون رانده شدند و به [[حجاز]] کوچ کردند<ref>ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۸-۹.</ref>؛ به سرزمینی که از آن [[قبیله]] هم‌نژادشان، یعنی عمالقه بود. عمالقه، از [[فرزندان]] [[عملیق بن لود]] بودند، و دیر زمانی بود که [[حاکمان]] بلا منازع این منطقه به شمار می‌آمدند. جرهمیان با [[شکست]] عمالیق در [[حجاز]] ساکن شدند<ref>ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۹.</ref>.
 *پس از آنکه [[ابراهیم]]{{ع}} [[هاجر]] و [[اسماعیل]] را به [[فرمان الهی]] به [[مکه]] آورد و آنان را در آن بیابان خشک و خالی، تنها گذاشت و رفت، [[خداوند]] چشمه‌ای را در زیر پای [[اسماعیل]]{{ع}} جاری کرد. در این هنگام گروهی از [[مردم]] [[قبیله]] [[جرهم]] که از سرزمین [[مکه]] می‌گذشتند پرندگانی را دیدند که در نقطه‌ای در رفت و آمدند. دریافتند که آن پرندگان در پی [[آب]]، بدان سو آمده‌اند؛ از این رو، افرادی را فرستادند تا از آنجا خبری کسب کنند. [[هاجر]] و کودکش را در کنار [[آب]] دیدند.
 *آنان از [[هاجر]] اجازه گرفتند که در آنجا اقامت کنند. [[هاجر]] به آنان اجازه داد و با آنان شرط کرد که حقی به [[آب]] (جز آن مقدار که نیازشان را برآورد) نداشته باشند. آنها نیز موافقت کردند و در همسایگی‌شان فرود آمدند<ref>البخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه و معرفة احوال الصاحب الشریعه، ج۲، ص۴۹؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۱۵۵؛ ج۲، ص۱۸۴؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج۱، ص۲۵۶؛ ابن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۴۶.</ref>.
 *رفته‌ رفته [[اسماعیل]]{{ع}} در میان جرهمیان [[رشد]] کرد؛ از آنان [[زن]] گرفت و [[صاحب]] فرزندانی شد <ref>البخاری، صحیح البخاری، ج۴، ص۱۱۵؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۱۹۷.</ref>. اندکی بعد وی همراه [[پدر]]، [[خانه کعبه]] را بنا کرد. پس از [[وفات]] [[اسماعیل]]{{ع}}، پسرش نابت، [[امر]] [[کعبه]] را به عهده گرفت. پس از [[وفات]] نابت، [[جرهم]] بر امور [[کعبه]] مسلط شد و [[فرزندان]] [[اسماعیل]]{{ع}} متفرق شدند <ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۲۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳؛ ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۹؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۶.</ref>.
-*[[خاندان]] [[جرهم]]، به نام دایی [[فرزندان]] [[اسماعیل]]{{ع}} بودن، پیوسته بر [[مکه]] [[فرمان]] می‌راندند و عهده‌دار امور [[کعبه]] بودند<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۲۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳؛ ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۹؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۶.</ref>؛ تا اینکه [[تباهی]] آغاز کردند و [[حرام]] [[خدا]] را [[حلال]] شمردند و بر [[مردم]] [[ستم]] روا داشتند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۵.</ref>. این امر از قدرتشان کاست. پس [[بنی‌بکر بن کنانه]] و [[بنی‌غبشان بن عبد عمرو بن لؤی]] از [[خزاعه]] - که اطراف [[مکه]] ساکن بودند- به آنان حمله کردند و بر آنها [[پیروز]] شدند. آنان پس از بیرون راندن جرهمیان از [[مکه]]، خود عهده‌دار امور [[کعبه]] شدند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳-۱۱۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۷.</ref>. جرهمیان نیز به دیار خود در [[یمن]] برگشتند و پس از مدتی از بین رفتند<ref>قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۱۹۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قبایل عرب مکه (مقاله)|قبایل عرب مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۱۸-۲۱۹.</ref>.
+* [[خاندان]] [[جرهم]]، به نام دایی [[فرزندان]] [[اسماعیل]]{{ع}} بودن، پیوسته بر [[مکه]] [[فرمان]] می‌راندند و عهده‌دار امور [[کعبه]] بودند<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۲۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳؛ ابوقتیبه دینوری، اخبار الطوال، ص۹؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۶.</ref>؛ تا اینکه [[تباهی]] آغاز کردند و [[حرام]] [[خدا]] را [[حلال]] شمردند و بر [[مردم]] [[ستم]] روا داشتند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳؛ مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۵.</ref>. این امر از قدرتشان کاست. پس [[بنی‌بکر بن کنانه]] و [[بنی‌غبشان بن عبد عمرو بن لؤی]] از [[خزاعه]] - که اطراف [[مکه]] ساکن بودند- به آنان حمله کردند و بر آنها [[پیروز]] شدند. آنان پس از بیرون راندن جرهمیان از [[مکه]]، خود عهده‌دار امور [[کعبه]] شدند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۱۳-۱۱۴؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۹۷.</ref>. جرهمیان نیز به دیار خود در [[یمن]] برگشتند و پس از مدتی از بین رفتند<ref>قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۱۹۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قبایل عرب مکه (مقاله)|قبایل عرب مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۱۸-۲۱۹.</ref>.
 ==[[خزاعه]]==
-*[[خزاعه]]، قبیله‌ای از [[ازد]] شمرده شده، جزئی از [[قحطانیان]] به شمار می‌آید. آنان [[فرزندان]] "[[عمرو بن ربیعه مزیقاء]]" معروف به [[خزاعه]] بودند که پس از کوچیدن از [[یمن]]، منطقه [[حجاز]] را طی کرده، در اطراف [[مکه]] در منطقه "مرّ الظهران" فرود آمده بودند. سپس به [[حرم]] آمدند و در [[مکه]] ماندگار شدند<ref>قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۲۳۰ -۲۳۱.</ref>.
+* [[خزاعه]]، قبیله‌ای از [[ازد]] شمرده شده، جزئی از [[قحطانیان]] به شمار می‌آید. آنان [[فرزندان]] "[[عمرو بن ربیعه مزیقاء]]" معروف به [[خزاعه]] بودند که پس از کوچیدن از [[یمن]]، منطقه [[حجاز]] را طی کرده، در اطراف [[مکه]] در منطقه "مرّ الظهران" فرود آمده بودند. سپس به [[حرم]] آمدند و در [[مکه]] ماندگار شدند<ref>قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۲۳۰ -۲۳۱.</ref>.
-*[[خزاعه]] همراه [[بنی‌بکر بن عبدمناة]] که از بطون کنانه به شمار می‌آمدند و در پایین [[مکه]] سکونت داشتند با جرهمیان که در [[حرم]] [[سرکشی]] آغاز کرده، به [[ظلم و ستم]] [[دست]] زده بودند درگیر شدند و با [[غلبه]] بر آنان، بر امور [[مکه]] مسلط شدند. سپس [[خزاعه]]، [[بنی‌بکر]] را نیز از امور [[مکه]] کنار زدند و رسماً خود تولیت [[کعبه]] را به دست گرفتند. [[ریاست]] و [[سرپرستی]] [[خزاعه]] در [[مکه]]، سیصد سال طول کشید<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۶.</ref>.
+* [[خزاعه]] همراه [[بنی‌بکر بن عبدمناة]] که از بطون کنانه به شمار می‌آمدند و در پایین [[مکه]] سکونت داشتند با جرهمیان که در [[حرم]] [[سرکشی]] آغاز کرده، به [[ظلم و ستم]] [[دست]] زده بودند درگیر شدند و با [[غلبه]] بر آنان، بر امور [[مکه]] مسلط شدند. سپس [[خزاعه]]، [[بنی‌بکر]] را نیز از امور [[مکه]] کنار زدند و رسماً خود تولیت [[کعبه]] را به دست گرفتند. [[ریاست]] و [[سرپرستی]] [[خزاعه]] در [[مکه]]، سیصد سال طول کشید<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ص۱۲۶.</ref>.
 *در زمان [[حکومت]] آنها، [[فرزندان]] [[قریش]] عمدتاً در اطراف [[مکه]] سکونت داشتند و شماری از ایشان نیز به صورت پراکنده در [[حرم]] به سر می‌بردند؛ ولی در امور [[سرپرستی]] [[مکه]] و [[بیت الله الحرام]] هیچ‌گونه دخالتی نداشتند تا اینکه [[قصی بن کلاب]] به [[مکه]] بازگشت و برای به دست گرفتن تولیت [[کعبه]] علیه [[خزاعه]] [[قیام]] کرد. در این [[جنگ]] که سرانجام به [[حکمیت]] کشیده شد دو طرف نزد [[یعمر بن عوف]] از [[طایفه]] بکر رفتند و او به نفع [[قصی بن کلاب]] [[رأی]] داد. بدین ترتیب [[مکه]] در [[اختیار]] قصی قرار گرفت و [[خزاعه]] جز بعضی از طوایف آن، که به جهت نسبت دامادی‌شان با [[قریش]] در آنجا باقی ماندند، بقیه از [[مکه]] بیرون رانده شدند<ref>احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۵۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قبایل عرب مکه (مقاله)|قبایل عرب مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۲۰.</ref>.
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 ==[[قریش]]==
-*[[قریش]] به [[فرزندان]] [[نضر بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن معد بن عدنان]]، اطلاق می‌شود. آنان طی [[ریاست]] سیصد ساله [[خزاعه]] بر امور [[کعبه]]، به صورت پراکنده در اطراف [[مکه]] و کوه‌ها و شعبه‌های اطراف آن به سر می‌بردند؛ ولی در امور و [[سرپرستی]] [[مکه]] و [[بیت الله الحرام]] هیچ گونه دخالتی نداشتند؛ تا وقتی که [[قصی بن کلاب]] به [[مکه]] بازگشت. او با دختر [[رئیس]] [[قبیله]] [[خزاعه]] [[ازدواج]] کرد و رفته‌ رفته بر دامنه نفوذش افزود تا اینکه [[تصمیم]] گرفت خود به [[تنهایی]] عهده‌دار [[ولایت]] [[کعبه]] شود؛ از این رو، با [[قریش]] و بنی‌کنانه (غیر از [[بنی‌بکر]])[[سخن]] گفت و از آنان در خواست کمک کرد. آنها نیز پذیرفتند <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۴، احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج۲، ص۲۵۶.</ref> و با او [[بیعت]] کردند.
+* [[قریش]] به [[فرزندان]] [[نضر بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن معد بن عدنان]]، اطلاق می‌شود. آنان طی [[ریاست]] سیصد ساله [[خزاعه]] بر امور [[کعبه]]، به صورت پراکنده در اطراف [[مکه]] و کوه‌ها و شعبه‌های اطراف آن به سر می‌بردند؛ ولی در امور و [[سرپرستی]] [[مکه]] و [[بیت الله الحرام]] هیچ گونه دخالتی نداشتند؛ تا وقتی که [[قصی بن کلاب]] به [[مکه]] بازگشت. او با دختر [[رئیس]] [[قبیله]] [[خزاعه]] [[ازدواج]] کرد و رفته‌ رفته بر دامنه نفوذش افزود تا اینکه [[تصمیم]] گرفت خود به [[تنهایی]] عهده‌دار [[ولایت]] [[کعبه]] شود؛ از این رو، با [[قریش]] و بنی‌کنانه (غیر از [[بنی‌بکر]])[[سخن]] گفت و از آنان در خواست کمک کرد. آنها نیز پذیرفتند <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۴، احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج۲، ص۲۵۶.</ref> و با او [[بیعت]] کردند.
 *سپس قصی نامه‌ای به برادرش [[رزاح بن ربیعه]] نوشت و از او [[یاری]] خواست. با فراهم شدن مقدمات کار، نخست در موسم [[حج]]، قصی متعرض صوفه شد که عهده‌دار [[منصب]] اجازه [[حجاج]] بودند و با آنان به [[جدال]] و کشمش پرداخت و خود را بدین کار شایسته‌تر از ایشان دانست. کار به [[جنگ]] کشیده شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۶؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۴، احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج۲، ص۲۵۶.</ref> و قصی در این [[جنگ]] به [[پیروزی]] رسید. [[خزاعه]] و [[بنی‌بکر]] [[احساس]] خطر کردند و مطمئن شدند که قصی، آنان را نیز از [[ولایت]] [[مکه]] منع خواهد کرد؛ همچنان که دیگران را از این کار منع کرده بود. پس از او کناره گرفتند و سپس با او به [[جنگ]] برخاستند. پس از [[جنگی]] سخت، دو طرف سرانجام به [[صلح]] تن در دادند و به [[حکمیت]] [[یعمر بن عوف]] از [[طایفه]] [[بکر]] [[رضایت]] دادند. [[یعمر بن عوف]] چنان [[داوری]] کرد که قصی برای [[خدمتگزاری]] [[کعبه]] و [[سرپرستی]] [[مکه]] از [[طایفه]] خزاعه برازنده‌تر است.
 *بدین ترتیب [[مکه]] در [[اختیار]] قصی قرار گرفت و او [[ریاست]] کامل [[کعبه]] را به دست گرفت<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج۲، ص۲۵۸؛ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۱، ص۲۳۸؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۷.</ref>. قصی، [[قبایل]] متفرق [[قریش]] را گرد آورد و در [[مکه]] جای داد و امور رفادت (مهمانداری [[زائران]] [[کعبه]])، حجابت (دربانی و کلیدداری)، سدانت (خآدمی و پرده‌داری)، لواء (پرچمداری) و سقایت را به عهده گرفت<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۲۵.</ref>. او [[کعبه]] را از نو ساخت و [[دار الندوه]] را برای انجام مشورت‌ها و اتخاذ تصمیمات عمده [[قریش]] تأسیس کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۸.</ref>. پس از قصی، [[مناصب]] [[قریش]] بین بنی‌عبدمناف و بنی‌عبدالدار تقسیم شد<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۶۳؛ عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۲۲.</ref>. [[قریشیان]] رفته‌ رفته از [[دین]] آبا و اجدادی خود فاصله گرفتند و [[بت‌پرستی]] را پیشه خود ساختند؛ طوری که [[کعبه]]، پر شده بود از بت‌های [[قریش]] و دیگر [[قبایل]]. آنان در [[دین]] [[بدعت]] ورزیدند (به ویژه پس از حادثه [[اصحاب فیل]]) تا اینکه [[اسلام]] [[ظهور]] کرد و همه این [[بدعت‌ها]] را از بین برد.
-*[[قریش]] برای خود، راه‌های تجاری را به [[شام]]، [[حبشه]]، [[یمن]] و [[عراق]] گشودند و در [[مکه]]، اجتماعات و بازارگاه‌هایی چون [[عکاظ]] بر پا کردند که بسیاری از [[قبایل]] نجد در آن شرکت می‌کردند<ref>زکریا بن محمد قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد، ص۸۵؛ محمد عبدالله ازرقی، اخبار مکه، ص۱۲۲۹.</ref>. [[مکه]] پس از [[بعثت پیامبر]]{{صل}} عرصه خشونت‌های بسیار سران و بعضی از [[مردم]] [[قریش]] علیه آن [[حضرت]] و [[اصحاب]] و یارانش شد. پس از [[هجرت]] [[رسول خدا]]{{صل}} به [[مدینه]] نیز جنگ‌های بسیاری علیه ایشان بر پا کردند؛ تا اینکه سرانجام در [[سال هشتم هجری]]، [[مکه]] به دست [[مسلمانان]] [[فتح]] شد و همه قریش [[اسلام]] [[اختیار]] کردند <ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قبایل عرب مکه (مقاله)|قبایل عرب مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۲۲-۲۲۴.</ref>.
+* [[قریش]] برای خود، راه‌های تجاری را به [[شام]]، [[حبشه]]، [[یمن]] و [[عراق]] گشودند و در [[مکه]]، اجتماعات و بازارگاه‌هایی چون [[عکاظ]] بر پا کردند که بسیاری از [[قبایل]] نجد در آن شرکت می‌کردند<ref>زکریا بن محمد قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد، ص۸۵؛ محمد عبدالله ازرقی، اخبار مکه، ص۱۲۲۹.</ref>. [[مکه]] پس از [[بعثت پیامبر]]{{صل}} عرصه خشونت‌های بسیار سران و بعضی از [[مردم]] [[قریش]] علیه آن [[حضرت]] و [[اصحاب]] و یارانش شد. پس از [[هجرت]] [[رسول خدا]]{{صل}} به [[مدینه]] نیز جنگ‌های بسیاری علیه ایشان بر پا کردند؛ تا اینکه سرانجام در [[سال هشتم هجری]]، [[مکه]] به دست [[مسلمانان]] [[فتح]] شد و همه قریش [[اسلام]] [[اختیار]] کردند <ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[قبایل عرب مکه (مقاله)|قبایل عرب مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۲۲-۲۲۴.</ref>.
-== جستارهای وابسته ==
 == منابع ==
@@ خط ۴۸: / خط ۴۶: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:مدخل]]
 [[رده:قبایل عرب مکه]]