قرآن و عترت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*این دو [[ودیعه]] و [[امانت]] [[نبوی]] را [[ثقلین]] هم می‌گویند، یعنی دو وزنۀ سنگین، یکی [[کتاب خدا]]، دیگری [[اهل بیت]] [[پیامبر]]، که [[قرآن]] را "[[ثقل اکبر]]" گویند و [[عترت]] را "[[ثقل اصغر]]".<ref>امام علی: یا کمیل، نحن الثقل الأصغر و القرآن الثقل الأکبر (بشارة المصطفی، ص ۲۹، و سفینة البحار، به نقل از ارشاد)</ref> سخنی که از [[پیامبر]] در این مورد [[نقل]] شده، به [[حدیث ثقلین]] معروف است. [[حدیث ثقلین]] با عبارات مختلف در منابع فراوان [[نقل]] شده و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] در موقعیّت‌های متعدّدی همچون: در [[حجة الوداع]]، در روز [[عرفه]]، در [[مسجد]] خیف، در [[غدیر خم]]، در خطبه‌ای بر [[منبر]]، در روزهای [[بیماری]] در خانۀ خود و... بر آن تأکید کرده است. یکی از نقل‌ها چنین است: {{عربی|انّی قد ترکت فیکم الثّقلین، و أحدهما أکبر من الآخر: «کتاب اللّه»، حبل ممدود من السّماء الی الأرض و «عترتی» أهل بیتی، الا و إنّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض}}<ref>«من در میان شما دو چیز سنگین و نفیس برجای نهادم، یکی بزرگتر از دیگری است، کتاب خدا که ریسمانی است کشیده شده از آسمان به سوی زمین و خاندان و عترتم، آگاه باشید که این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند». بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۱۳، نیز با عبارتهای گوناگون ج ۳۴ ص ۳۲۲، ج ۵ ص ۶۸، ج ۲۲ ص ۴۷۵، ج ۳۶ ص ۳۲۹</ref> در [[روایات]] دیگر سخن از سؤال و بازخواست دربارۀ این دو، [[لزوم]] تمسّک به آن دو، [[عمل به وظیفه]] دربارۀ آنها، برخورد [[شایسته]] با آنان، [[هدایت‌جویی]] از این دو [[امانت]] و [[ودیعه]] است. [[ابوذر]] هم [[متن حدیث]] را اینگونه [[نقل]] کرده است: {{عربی|انّی تارک فیکم الثّقلین، أحدهما أکبر من الآخر: کتاب اللّه و أهل بیتی، ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا}}<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۱۲۲</ref> مهم، [[آموختن]] و [[مهرورزی]] و [[اطاعت]] و [[تسلیم]] در برابر [[قرآن]] و [[عترت]] است که عامل [[نجات]] و کامیابی است.<ref>دربارۀ عترت، به این مدخل در کتاب فرهنگ عاشورا از نویسنده مراجعه کنید</ref> در برخی منابع [[اهل سنت]]، "[[کتاب]] [[اللّه]] و سنّتی" [[نقل]] شده، لکن تکیه بر "قرآن و عترت" در منابع فراوانی از [[روایات]] [[عامه]] و خاصّه دیده می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۸۵.</ref>. | *این دو [[ودیعه]] و [[امانت]] [[نبوی]] را [[ثقلین]] هم می‌گویند، یعنی دو وزنۀ سنگین، یکی [[کتاب خدا]]، دیگری [[اهل بیت]] [[پیامبر]]، که [[قرآن]] را "[[ثقل اکبر]]" گویند و [[عترت]] را "[[ثقل اصغر]]".<ref>امام علی: یا کمیل، نحن الثقل الأصغر و القرآن الثقل الأکبر (بشارة المصطفی، ص ۲۹، و سفینة البحار، به نقل از ارشاد)</ref> سخنی که از [[پیامبر]] در این مورد [[نقل]] شده، به [[حدیث ثقلین]] معروف است. [[حدیث ثقلین]] با عبارات مختلف در منابع فراوان [[نقل]] شده و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] در موقعیّت‌های متعدّدی همچون: در [[حجة الوداع]]، در روز [[عرفه]]، در [[مسجد]] خیف، در [[غدیر خم]]، در خطبه‌ای بر [[منبر]]، در روزهای [[بیماری]] در خانۀ خود و... بر آن تأکید کرده است. یکی از نقل‌ها چنین است: {{عربی|انّی قد ترکت فیکم الثّقلین، و أحدهما أکبر من الآخر: «کتاب اللّه»، حبل ممدود من السّماء الی الأرض و «عترتی» أهل بیتی، الا و إنّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض}}<ref>«من در میان شما دو چیز سنگین و نفیس برجای نهادم، یکی بزرگتر از دیگری است، کتاب خدا که ریسمانی است کشیده شده از آسمان به سوی زمین و خاندان و عترتم، آگاه باشید که این دو از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند». بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۱۳، نیز با عبارتهای گوناگون ج ۳۴ ص ۳۲۲، ج ۵ ص ۶۸، ج ۲۲ ص ۴۷۵، ج ۳۶ ص ۳۲۹</ref> در [[روایات]] دیگر سخن از سؤال و بازخواست دربارۀ این دو، [[لزوم]] تمسّک به آن دو، [[عمل به وظیفه]] دربارۀ آنها، برخورد [[شایسته]] با آنان، [[هدایت‌جویی]] از این دو [[امانت]] و [[ودیعه]] است. [[ابوذر]] هم [[متن حدیث]] را اینگونه [[نقل]] کرده است: {{عربی|انّی تارک فیکم الثّقلین، أحدهما أکبر من الآخر: کتاب اللّه و أهل بیتی، ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا}}<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۱۲۲</ref> مهم، [[آموختن]] و [[مهرورزی]] و [[اطاعت]] و [[تسلیم]] در برابر [[قرآن]] و [[عترت]] است که عامل [[نجات]] و کامیابی است.<ref>دربارۀ عترت، به این مدخل در کتاب فرهنگ عاشورا از نویسنده مراجعه کنید</ref> در برخی منابع [[اهل سنت]]، "[[کتاب]] [[اللّه]] و سنّتی" [[نقل]] شده، لکن تکیه بر "قرآن و عترت" در منابع فراوانی از [[روایات]] [[عامه]] و خاصّه دیده می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۸۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||