معاد در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = معاد | | موضوع مرتبط = معاد | ||
خط ۷۱: | خط ۷۰: | ||
==تصویر [[بهشت و جهنم]]== | ==تصویر [[بهشت و جهنم]]== | ||
در [[ذهن]] داشتن تصویر [[بهشت و جهنم]] در ایجاد [[انگیزه]] برای انجام [[فرامین الهی]] و ترک منهیات مؤثر است. [[امام]]{{ع}} [[بهشت]] را در قالب مساکن جدید، منازل [[کریم]]، حوریان خوبروی، جویباران سرشار از آشامیدنیهای نغز و گوارا، درختان سرفروداشته و بارور از میوههای گونهگون بهشتی ترسیم میکند<ref>نیایش بیستوهفتم.</ref>. در مقابل، ایشان [[جهنم]] را چنین هولانگیز تصویر مینماید: «ای [[خداوند]] [[پناه]] میبرم به تو از آتشی که به [[لهیب]] آن هرکه را از تو [[فرمان]] [[نبرد]] به [[سختی]] [[بیم]] دادهای و هرکه را در [[راه]] [[خشنودی]] تو گام نزند، به [[عذاب]] [[تهدید]] کردهای؛ از آتشی که [[روشنایی]] آن [[تاریکی]] است و اندک آن دردناک است و اگرچه دور باشد گویی نزدیک است.»..<ref>نیایش سیودوم.</ref><ref>همچنین نک: قیامت، آخرت، بهشت، دوزخ.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳؛ تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، حسین انصاریان قم، دارالعرفان، ۱۳۸۹، ریاض السالکین، السیدعلی خان، مکتب النشر الاسلامی، ۱۴۰۹-۱۴۱۱؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵: قاموس قرآن، سیدعلیاکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱؛ قرآن کریم، ترجمه الهی قمشهای؛ مجمع البحرین، فخرالدین طریحی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، ۱۳۷۵؛ المعجم المفهرس الألفاظ للقرآن الکریم، محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالمعرفة، چاپ دوم، ۱۴۱۱؛ منشور جاوید، جعفر سبحانی، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۳۶۹.</ref>.<ref>[[امالبنین خالقیان|خالقیان، امالبنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «معاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۱۳.</ref> | در [[ذهن]] داشتن تصویر [[بهشت و جهنم]] در ایجاد [[انگیزه]] برای انجام [[فرامین الهی]] و ترک منهیات مؤثر است. [[امام]]{{ع}} [[بهشت]] را در قالب مساکن جدید، منازل [[کریم]]، حوریان خوبروی، جویباران سرشار از آشامیدنیهای نغز و گوارا، درختان سرفروداشته و بارور از میوههای گونهگون بهشتی ترسیم میکند<ref>نیایش بیستوهفتم.</ref>. در مقابل، ایشان [[جهنم]] را چنین هولانگیز تصویر مینماید: «ای [[خداوند]] [[پناه]] میبرم به تو از آتشی که به [[لهیب]] آن هرکه را از تو [[فرمان]] [[نبرد]] به [[سختی]] [[بیم]] دادهای و هرکه را در [[راه]] [[خشنودی]] تو گام نزند، به [[عذاب]] [[تهدید]] کردهای؛ از آتشی که [[روشنایی]] آن [[تاریکی]] است و اندک آن دردناک است و اگرچه دور باشد گویی نزدیک است.»..<ref>نیایش سیودوم.</ref><ref>همچنین نک: قیامت، آخرت، بهشت، دوزخ.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳؛ تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، حسین انصاریان قم، دارالعرفان، ۱۳۸۹، ریاض السالکین، السیدعلی خان، مکتب النشر الاسلامی، ۱۴۰۹-۱۴۱۱؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵: قاموس قرآن، سیدعلیاکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱؛ قرآن کریم، ترجمه الهی قمشهای؛ مجمع البحرین، فخرالدین طریحی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، ۱۳۷۵؛ المعجم المفهرس الألفاظ للقرآن الکریم، محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالمعرفة، چاپ دوم، ۱۴۱۱؛ منشور جاوید، جعفر سبحانی، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۳۶۹.</ref>.<ref>[[امالبنین خالقیان|خالقیان، امالبنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «معاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۱۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۸۳: | خط ۸۰: | ||
[[رده:معاد در معارف دعا و زیارات]] | [[رده:معاد در معارف دعا و زیارات]] | ||