وظایف امت نسبت به امام: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امّت]] در قبال [[امام]] [[تکالیف]] و وظایفی دارد که اگر آنها به این [[تکالیف]] عمل می‌کردند هرگز [[رهبری]] و [[حکومت]] بر آنها به دست [[ستمکاران]] و [[طاغوت‌ها]] نمی‌افتاد. [[امامان معصوم]] هرگز از انجام [[تکالیف]] خود تخطّی نکردند؛ ولی [[مردم]] در انجام [[وظایف]] خود کوتاهی کردند. اینک برخی از [[وظایف]] [[امّت]] مورد بررسی قرار می‌گیرد<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۹۰.</ref>

* [[محبّت]] و [[دشمنی]]، هر دو از [[امور قلبی]] بوده و نمی‌توان آن را به عنوان [[تکلیف]] و [[وظیفه]] [[تعیین]] کرد؛ امّا این دو مقدّماتی دارند که می‌توان با ایجاد آن مقدّمات آنها را به وجود آورد؛ مثلاً [[انسان]] فطرتاً کمال و [[زیبایی]] را [[دوست]] دارد و آن را در هر کس ببیند نسبت به او [[محبّت]] پیدا می‌کند و با توجّه به [[کمالات]] موجود در [[امام]] و [[جمال]] [[معنوی]] او هر کس نسبت به [[امام]] و صفات او [[معرفت]] پیدا کند طبعاً او را [[دوست]] خواهد داشت؛ پس [[محبّت]] نسبت به [[امام]]، فرع بر [[معرفت]] او است؛ البته می‌توان نفس را به [[محبّت]] افراد فرا خواند و از این طریق نیز [[محبّت]] ایجاد می‌شود. رمز تأکید فراوان [[احادیث]] و حتّی [[قرآن کریم]] نسبت به [[محبّت]] [[اهل بیت]]{{عم}} از جمله همین مطلب است؛ مثلاً از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] شده است که فرمود: "در [[روز قیامت]] [[بنده]] گام از گام بر نمی‌دارد مگر آنکه از چهار مطلب از او میپرسند: از عمرش که چگونه آن را به پایان رسانده است، از جوانی‌اش که چگونه به [[پیری]] رسانده است، از دارایی‌اش که از کجا به دست آورده و در کجا [[مصرف]] کرده است و از [[محبّت]] ما [[اهل‌بیت]]{{عم}}"<ref>غایة المرام، ص۲۶۱.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۹۱.</ref>.

{{مدخل وابسته}}