شفاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

منافقانی که در حالت کفر و نفاق بمیرند به نجاتشان امیدی نیست<ref>المیزان، ج۹، ص۳۵۴ - ۳۵۵. </ref>، چنان‌که [[خداوند متعال]] [[استغفار پیامبر]] را هر اندازه باشد برای [[منافقان]] بی‌اثر می‌داند؛ منافقانی که با [[رفتار]] و گفتار خود، [[روح]] [[یأس]] و [[بدبینی]] را در [[جامعه اسلامی]] تزریق می‌کنند و [[جامعه]] را از تلاش بازمی‌دارند<ref> نمونه، ج۸، ص۵۹. </ref>، زیرا آنان به [[خدا]] و رسولش کفر ورزیده، بر اثر [[اعمال بد]]، [[فاسق]] شده و قابلیت [[هدایت]] را از دست داده‌اند: {{متن قرآن|اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ}}<ref>«چه برای آنان آمرزش بخواهی چه نخواهی (سودی ندارد زیرا) اگر هفتاد بار برای آنها آمرزش بخواهی هیچ‌گاه خداوند آنان را نخواهد آمرزید؛ این از آن روست که آنان به خداوند و پیامبرش کافر شده‌اند و خداوند این گروه نافرمان را راهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۸۰.</ref>.<ref>[[سید رضا اسحاق‌نیا تربتی|اسحاق‌نیا تربتی]] و [[حسن رضایی|رضایی]]، [[شفاعت (مقاله)|مقاله «شفاعت»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref>