۶۴٬۶۴۲
ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
جز (جایگزینی متن - '==دربارهٔ کتاب==' به '== دربارهٔ کتاب ==') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''[[انتظار]] بایدها و نبایدها'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مفهوم [[انتظار]] در [[تفکر]] [[شیعه]] و بایدها و نبایدهای ترویج [[فرهنگ انتظار]] میپردازد. این کتاب اثر [[ابراهیم شفیعی سروستانی]] است و انتشارات [[موعود (ناشر)|موعود]] انتشار آن را به عهده داشته است | '''[[انتظار]] بایدها و نبایدها'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مفهوم [[انتظار]] در [[تفکر]] [[شیعه]] و بایدها و نبایدهای ترویج [[فرهنگ انتظار]] میپردازد. این کتاب اثر [[ابراهیم شفیعی سروستانی]] است و انتشارات [[موعود (ناشر)|موعود]] انتشار آن را به عهده داشته است | ||
==دربارهٔ کتاب== | == دربارهٔ کتاب == | ||
در معرفی این کتاب آمده است: «پژوهشی در باب مفهوم [[انتظار]] در [[تفکر]] [[شیعه]] و بایدها و نبایدهای ترویج [[فرهنگ انتظار]] و ارائهی راهکارهایی برای تعمیق و گسترش هر چه بیشتر فعالیتهای مربوط به [[مهدویت]] و بررسی آفتها و آسیبهایی است که کارهای تبلیغی این حوزه را تهدید میکند. کتاب حاضر با [[هدف]] پاسخگویی به پرسشها و ابهامهای موجود در زمینه [[فرهنگ انتظار]] و تبیین بایستههای [[تبلیغ]] آن به نگارش درآمده است. در فصل اول، [[انتظار]] یک [[امر]] درونی و فطری دانسته شده که [[اسلام]] به آن جهت داده است و [[انسان]] [[منتظر]] را به آینده درخشان و پر از [[عدل و داد]] و سرشار از [[معنویت]] امیدوار کرده است. نویسنده در این فصل، همچنین به [[فضیلت انتظار]] و [[وظایف منتظران]] و نقش سازنده آن میپردازد. وی [[شناخت]] دیدگاههای موجود در زمینه باور [[مهدوی]]، رعایت [[اخلاص]] در عمل، توجه به [[جایگاه]] رفیع [[امام عصر]]{{ع}}، دشمنشناسی و دوستشناسی، توجه به آفتها و آسیبهای اندیشه [[مهدوی]] مانند عوامزدگی، سطحینگری، روشنفکرزدگی و تاویلگرایی را از جمله بایدها و نبایدهای مبحث [[مهدویت]] شمرده است». | در معرفی این کتاب آمده است: «پژوهشی در باب مفهوم [[انتظار]] در [[تفکر]] [[شیعه]] و بایدها و نبایدهای ترویج [[فرهنگ انتظار]] و ارائهی راهکارهایی برای تعمیق و گسترش هر چه بیشتر فعالیتهای مربوط به [[مهدویت]] و بررسی آفتها و آسیبهایی است که کارهای تبلیغی این حوزه را تهدید میکند. کتاب حاضر با [[هدف]] پاسخگویی به پرسشها و ابهامهای موجود در زمینه [[فرهنگ انتظار]] و تبیین بایستههای [[تبلیغ]] آن به نگارش درآمده است. در فصل اول، [[انتظار]] یک [[امر]] درونی و فطری دانسته شده که [[اسلام]] به آن جهت داده است و [[انسان]] [[منتظر]] را به آینده درخشان و پر از [[عدل و داد]] و سرشار از [[معنویت]] امیدوار کرده است. نویسنده در این فصل، همچنین به [[فضیلت انتظار]] و [[وظایف منتظران]] و نقش سازنده آن میپردازد. وی [[شناخت]] دیدگاههای موجود در زمینه باور [[مهدوی]]، رعایت [[اخلاص]] در عمل، توجه به [[جایگاه]] رفیع [[امام عصر]]{{ع}}، دشمنشناسی و دوستشناسی، توجه به آفتها و آسیبهای اندیشه [[مهدوی]] مانند عوامزدگی، سطحینگری، روشنفکرزدگی و تاویلگرایی را از جمله بایدها و نبایدهای مبحث [[مهدویت]] شمرده است». | ||