گواهی پیامبران بر نبوت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها
گواهی پیامبران بر نبوت پیامبر خاتم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۸
، ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'لام' به 'لام'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==بشارت‌های پیامبران پیشین یکی از راه های [[اثبات نبوت پیامبر خاتم]...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'لام' به 'لام') |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
= | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اثبات نبوت پیامبر خاتم | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = پیامبر خاتم (پرسش) | |||
}} | |||
== | == مقدمه == | ||
[[دین]] نزد [[خداوند متعال]] یکی و آن [[اسلام]] است، همانی که هسته مشترک و [[متحد]] [[انبیا|انبیای الهی]] است و همه [[پیامبران]] به آن [[دعوت]] کرده‌اند. [[شهادت]] به [[وحدانیت]] [[خداوند]]، و [[رسالت]] [[پیامبر خاتم]]{{صل}} از ضروریات اولیه و ذاتی [[دین اسلام]] است. در همین راستا [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "خداوند عظیم الشأن به [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[وحی]] فرمود: به [[بنی اسرائیل]] بگو به من، و به [[رسول]] [[امی]] من، [[ایمان]] آورند<ref>{{متن حدیث|أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى جَلَّتْ عَظَمَتُهُ إِلَى عِيسَى... أَخْبِرْهُمْ آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي النَّبِيِّ الْأُمِّي}}؛ قصص الأنبیاء، ص۲۷۱.</ref>. | |||
[[بدیهی]] است ایمان و [[اعتقاد]] امت‌های [[انبیای پیشین]] به این مهم، یعنی رسالت پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}}، مستلزم آن است که این اعتقاد در کتب [[انبیای گذشته]] بیان شده و به ظهور ایشان [[وعده]] داده شده باشد. [[قرآن کریم]] به ثبت نام و نشان پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} در [[تورات]] و [[انجیل]] این‌گونه اشاره می‌فرماید: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ}}<ref>همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ سوره اعراف، آیه۱۵۷.</ref>. | |||
[[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}}، اسامی پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} را در [[کتب آسمانی]] پیشین چنین معرفی می‌فرمایند: "اسم پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} در [[صحف ابراهیم]]، ماحِی؛ در تورات، حادّ؛ در انجیل، احمد و در [[قرآن]]، محمد است. ماحی، به معنی آن است که [[بت‌ها]] و هر معبودی جز خداوند [[رحمان]] را محو می‌کند. حادّ، به معنای کسی است که با [[دشمنان خدا]] و دین، چه درو باشد و چه نزدیک، [[دشمنی]] می‌کند. احمد، بدین معناست که به سبب کارهای پسندیده‌ای که دارد، در تمام کتب آسمانی، مورد [[حمد]] و [[ستایش خداوند]] قرار گرفته است. و محمد، بدین معناست که خداوند، [[فرشتگان]]، و همه [[انبیا]] و [[رسولان]] وی، و همه امت‌های ایشان، وی را [[ستایش]] نموده و بر وی [[درود]] می‌فرستند<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۷۷ – ۱۷۸.</ref>. | |||
[[آیه]] دیگری از [[قرآن]] دلالت می‌کند که [[دانشمندان]] [[اهل کتاب]] نسبت به [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}}، [[شناخت]] دقیق و روشنی داشته‌اند: {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}<ref>کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند؛ سوره بقره، آیه۱۴۶.</ref>. | |||
در راستای [[اعتقاد]] به [[اسلام]] و مبانی آن، [[انبیا]] در طول [[تاریخ]]، [[مردم]] [[زمان]] خویش را به آمدن [[رسولان]] بعدی، به‌ویژه پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} [[وعده]] می‌دادند. از این [[اطلاع‌رسانی]] در زبان مذهبی با واژه [[بشارت]] یاد شده است. [[قرآن کریم]] از زبان [[عیسی بن مریم]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ}}<ref> ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ سوره صف، آیه۶.</ref>. | |||
[[پیامبر]] بزرگ اسلام{{صل}} در مورد بشارت به [[نبوت]] خود می‌فرمایند: "ای مردم، انبیا و رسولان پیشین، جملگی به من بشارت داده‌اند"<ref>{{متن حدیث|أَيُّهَا النَّاسُ بِي وَ اللَّهِ بُشِّرَ الْأَوَّلُونَ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ"}}؛ احتجاج، ج۱، ص۶۰.</ref>. | |||
علاوه بر [[آیات]] فوق الذکر، در چندین آیه دیگر از [[آیات قرآنی]] موضوع نبوت [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] در [[کتب آسمانی]] پیشین و بشارت به آن بزرگوار مطرح گردیده است<ref>سوره بقره، آیه۸۹ و ۱۰۱؛ سوره آل عمران، آیه ۸۱ ـ ۸۲ و ۱۸۷؛ سوره انعام، آیه۲۰؛ سوره شعراء، آیه ۱۹۶ ـ ۱۹۷.</ref>. این امر از اهمیت و جایگاه این اعتقاد در [[مکتب]] انبیا حکایت می‌کند</ref>. | |||
در حال حاضر قدیمی‌ترین کتاب‌های منسوب به [[انبیای پیشین]]، کتاب‌های [[عهدین]] شامل [[تورات]] و [[انجیل]] است. گرچه این کتاب‌ها از دستبرد [[تحریف]] در [[امان]] نمانده‌اند، و گروه‌هایی به منظور باقی ماندن [[ریاست ظاهری]] خود، بسیاری از بشارات روشن را که دلالت بر آن [[حضرت]] و [[جانشینان]] گرامی‌اش داشته‌اند، حذف کرده و یا دلالت‌های آنها را از [[صراحت]] انداخته‌اند، ولی بازهم بشاراتی در همین کتاب‌ها باقی مانده است که به دو مورد آن اشاره می‌شود. در [[سفر]] تثنیه [[تورات]]، [[وصیت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} قبل از فوتش را چنین بیان می‌کند: "[[خداوند]] از سینا برآمد، و از [[سعیر]] نمودار گشت، و از [[کوه]] فاران نورافشان شد و با ده هزار [[مقربان]] ورود نمود، و از دست راستش شریعتی آتشین برای ایشان رسید"<ref>کتاب مقدس، عهد عتیق، تورات، سفر تثنیه، باب ۳۳ به نقل از عوامل تحریف، ج۴، ص۱۷ ـ ۲۰ و ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref>. | |||
مقصود از آمدن [[خدا]] در سینا، تورات، در سعیر، [[انجیل]] و در فاران، [[قرآن]] است؛ زیرا سینا محل [[بعثت]] حضرت موسی{{ع}}؛ سعیر واقع در جنوب [[فلسطین]]، محل بعثت [[حضرت عیسی]]{{ع}}، و فاران در [[مکه]] محل بعثت [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} است. | |||
در [[انجیل یوحنا]]، [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] به [[زبان عبری]] با نام "فارِقْلیط" معرفی شده است<ref>کتاب مقدس، عهد عتیق، تورات، سفر تثنیه، باب ۳۳ به نقل از عوامل تحریف، ج۴، ص۱۷ ـ ۲۰ و ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref> که به معنای "احمد" در [[زبان عربی]]، و "ستوده" در [[زبان فارسی]] است. در بعضی از انجیل‌هایی که به زبان عربی ترجمه شده است، از ظهور [[فارقلیط]] و دائمی بودن [[آیین]] وی سخن گفته شده است، در حالی که در ترجمه‌های [[فارسی]] انجیل یوحنا، به جای ترجمه صحیح فارقلیط، که "ستوده" است، از واژه "[[تسلی]] دهنده" استفاده شده است تا [[بشارت]] حضرت عیسی{{ع}} را از دلالت بر [[رسول اکرم]] خارج سازند<ref>عوامل تحریف، ج۴، ص۱۱۴ ـ ۱۲۴؛ جهت مطالعه بیشتر بحث بشارات انبیاء، می‌توان به کتاب‌های انیس الاعلام، سیف المؤمنین فی قتال المشرکین، محضر الشهود، بشارات عهدین، و نقش ائمه در احیای دین، جلد چهارم، مراجعه نمود.</ref>. | |||
همچنین در [[انجیل برنابا]]، تصریحات زیادی بر [[نبوت]] پیامبر اکرم|پیامبر اسلام شده است. از جمله در حکایت بیرون آمدن [[آدم]]{{ع}} از [[جنت]] چنین بیان شده است: [[خداوند]] خود را ازنظر پنهان داشت و [[فرشته]] میکاییل آنها را از [[بهشت]] بیرون راند. هنگامی که آدم برمی‌گذشت، متوجه شد بالای دروازه بهشت نوشته است:{{عربی|"لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ"}}<ref>انجیل برنابا، فصل ۴۱، آیه ۳۳ ـ ۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج۲، ص۱۷۰ - ۱۷۵.</ref> | |||
در باب چهل و دوم از کتاب [[اشعیا]] به نکاتی اشاره شده است مثل اینکه: "[[شریعت]] او زود منتشر می‌شود... [[احکام]] مخصوص دارد... که اقصای عالم می‌رود..." در فرازی از این کتاب آمده: "بیابان و شهرهایش و قریه‌های مسکون قیدار" که قیدار فرزند [[حضرت اسماعیل]] و جد [[پیامبر خاتم|خاتم الانبیا]]، شهرهای مسکون قیدار، [[مکه]] و [[مدینه]] و [[طائف]] و جاهایی است که [[اعراب]] [[فرزندان]] اسماعیل ساکن بودند. مراد از بیابان، [[عربستان]] است وگرنه معنا ندارد که بگویند: "بیابان و شهرهایش" اما "عربستان و شهرهایش" ممکن است گفت.... | |||
و لفظ "سالع" که در این فقرات آمده، باید گفت که "سِلَع" (به کسر سین و فتح لام) یثرب، یعنی [[مدینه منوره]] است. و در جایی می‌گوید:... اما این [[قوم]] یغما شده تمامی ایشان در مغازه‌ها در دامنه و در [[حبس]] خآنها مخفی‌اند، یغما شدند و رها ننده نیست، [[غارت]] شدند... که منظور از قوم یغما شده، بنی‌اسرائیل‌اند و مقصود از این [[پیامبر]] [[موعود]]، آن [[مسیح]] نیست که [[بنی‌اسرائیل]] [[منتظر]] او هستند؛ زیرا به [[عقیده]] آنها، مسیح برای [[عزت]] دادن به بنی‌اسرائیل می‌آید و این [[آیات]] دلیل بر [[ذلت]] ایشان است. [[حضرت عیسی|حضرت مسیح]] که به آمدن [[فارقلیط]] [[بشارت]] داد، این لغت در اصل و لغت یونانی "پرکلیتوس" است یعنی کسی که نام او بر سر زبآنها باشد و همه‌کس او را [[ستایش]] کند و حتی معنای تفضیلی که در "احمد" است (ستوده‌تر) و در "محمد" نیست، از کلمه "پرکلیتوس" یونانی نیز فهمیده می‌شود. در [[انجیل یوحنا]]: اگر من نروم آن فارقلیط تسلی‌دهنده نخواهد آمد،... اما چون [[روح]] [[راستی]] بیاید، او شما را به تمامی [[ارشاد]] خواهد کرد؛ زیرا که او از پیش خود سخن نخواهد گفت، بلکه هر آنچه می‌شنود خواهد گفت و شما را به [[آینده]] خبر خواهد داد و او مرا جلال خواهد داد؛ زیرا او آنچه را از آنِ من است، خواهد یافت و شما را خبر خواهد داد<ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج۲، ص۱۷۰ - ۱۷۵.</ref>. | |||
مجموعه ویژگی‌های [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} و [[حکومت]] ایشان در کتب پیشینیان آن‌قدر [[صراحت]] داشته است که به فرموده [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}}، [[یهود]] در کتاب‌های خود، خبر ظهور و [[هجرت]] [[پیامبر]] [[آخرالزمان]] را می‌بینند، و به جهت [[یاری]] [[حضرت]] به اطراف [[مدینه]] رفته، در آنجا ساکن می‌شوند<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۴۹.</ref>. | |||
بعد از کوچ [[یهودیان]] به مدینه، تُبّع اول [[پادشاه]] [[یمن]] که هزار سال قبل از پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} می‌زیست در [[حمله]] به مدینه، با یهودیان آشنا می‌شود و به [[پیامبر خاتم]] [[ایمان]] می‌آورد و دو [[قبیله]] [[اوس و خزرج]] از بستگان خویش در یمن را در کنار یهودیان ساکن می‌کند تا وقتی پیامبر خاتم [[مبعوث]] گردید، وی را یاری نمایند. وی همچنین نامه‌ای برای حضرت می‌نویسد و به [[وزیر]] خویش می‌دهد تا آیندگان به دست پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} برسانند. تُبّع در این [[نامه]]، ایمان خویش به حضرتش را ظاهر ساخت و از ایشان [[طلب]] [[شفاعت]] می‌کند<ref>مناقب، ج۱، ص۱۵ – ۱۶؛ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۴۹.</ref>. | |||
بشارات دقیق و منقول در [[کتب آسمانی]] به‌گونه‌ای بوده است که بعضی از [[علما]] و [[پیروان]] آن [[ادیان]]، علائم و آثار [[نبوت]] را در پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}} حتی در سن [[کودکی]] و در جوان‌سالی تشخیص داده، ایمان خویش را به نبوتش ظاهر می‌ساختند. آنچه میان [[بحیرای راهب]] با حضرت در نخستین [[سفر]] ایشان در هشت سالگی با کاروان [[تجاری]] [[ابوطالب|حضرت ابوطالب]]{{ع}} اتفاق افتاد<ref>کمال الدین، ج۱، ص۱۸۲ – ۱۸۸.</ref> و داستان [[ملاقات]] حضرت با [[راهب]] [[مسیحی]] در [[سفر تجاری]] حضرت به [[شام]] که در بیست و پنج سالگی به وقوع پیوست<ref>کمال الدین، ج۱، ص۱۹۰ ـ ۱۹۱.</ref>، نمونه‌هایی است که [[آماده‌سازی]] قبلی [[حضرت عیسی|حضرت مسیح]]{{ع}} برای ظهور [[پیامبر اکرم|رسول خدا]]{{صل}} را در میان [[مسیحیان]] نشان می‌دهد. | |||
یکی از نکاتی که در بحث [[بشارت]] مشخص می‌گردد آن است که اگر منظور از بشارت برای [[هدایت]] بوده است، نمی‌تواند به‌صورت پیچیده، و گنگ مطرح شده باشد؛ لذا بشارات در متون اصلی، بسیار صریح و روشن و غیرقابل [[تأویل]] بیان شده است. | |||
[[قرآن کریم]] موضوع بشارت [[انبیا]] را در محیطی پر از [[کینه]] و [[دشمنی]] مطرح می‌سازد. پس اگر چنین ادعایی [[دروغ]] بود و آثار بشارات انبیا در کتب سابق یافت نمی‌شد. [[دشمنان اسلام]] برای [[مبارزه]] با [[حضرت]]، یک لحظه آرام نمی‌نشستند و به‌راحتی [[مکتب اسلام]] را در نطفه خفه می‌کردند. ازاین‌رو، [[مخالفت]] [[عالمان]] [[یهود]] و [[نصاری]] با پیامبر اکرم|رسول خدا{{صل}}، از جهت عدم انطباق [[بشارت‌ها]] با ایشان نبوده است، بلکه نوعاً از سر [[آگاهی]]، و با [[اطمینان]] به [[حقانیت]] ایشان صورت می‌گرفت است<ref>سوره بقره، آیه۸۹ و ۱۰۱ و ۱۴۷؛ سوره آل عمران، آیه۱۸۷؛ سوره نمل، آیه۱۵؛ سوره صف، آیه۶.</ref>.<ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۳۷ - ۲۴۲.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1368914.jpg|22px]] [[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۱''']] | |||
# [[پرونده:426310763.jpg|22px]] [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|'''کلام نوین اسلامی ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:ادله نبوت پیامبر خاتم]] | |||