عصمت در کلام اسلامی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
←پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
'''ثالثاً''': این بیان، عصمت را در دایره خاص یک [[زمان]] محدود می‌کند، زیرا عدم [[مخالفت]] با تکالیف الزامی، زمانی معنا دارد که [[تکلیف]] بر معصوم باشد و حال اینکه عصمت، مطلق است و تمام [[عمر]] را شامل است ولو اینکه تکلیف نداشته باشد»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۴۸.</ref>. | '''ثالثاً''': این بیان، عصمت را در دایره خاص یک [[زمان]] محدود می‌کند، زیرا عدم [[مخالفت]] با تکالیف الزامی، زمانی معنا دارد که [[تکلیف]] بر معصوم باشد و حال اینکه عصمت، مطلق است و تمام [[عمر]] را شامل است ولو اینکه تکلیف نداشته باشد»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۴۸.</ref>. | ||
}} | |||
{{پاسخ پرسش | |||
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آقای دکتر مینایی؛ | |||
| تصویر = IM010274.jpg | |||
| پاسخ‌دهنده = بهروز مینایی | |||
| پاسخ = آقای دکتر '''[[بهروز مینایی|مینایی]]''' در [[کتاب]] ''«[[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|اندیشه کلامی عصمت]]»'' در این‌باره گفته‌‌اند: | |||
«از آنجاکه [[اهل]] [[کلام]] [[وظیفه]] [[دفاع]] از آموزه‌ها و گزاره‌های [[دینی]] را بر عهده دارند، برای [[پیامبران]] و [[رهبران الهی]] ویژگی خاصی را به نام [[عصمت]] [[اثبات]] می‌کنند. در اصطلاح اهل کلام [[رهبران]] و پیشوایانی که از طرف [[خداوند متعال]] عهده‌دار رساندن [[پیام]] [[خداوند]] به [[مردم]] و [[هدایت]] [[خلق]] به سوی [[حق]] می‌گردند، به [[برهان]] ضروری باید [[معصوم]] باشند. این بدان معناست که رهبران [[برگزیده خداوند]] نه تنها از [[نافرمانی]]، بلکه حتی از [[فکر گناه]] و نه تنها از هر [[گناه صغیره]] و [[کبیره]]، بلکه از دچارشدن به [[سهو]]، [[اشتباه]]، [[غفلت]] و [[فراموشی]] نیز مصون و محفوظ می‌باشند<ref>مهدی هادوی تهرانی، مبانی کلامی اجتهاد، ج۱، ص۸۲.</ref>. اهل کلام ضرورتاً اثبات می‌کنند که پیامبران{{عم}} در دریافت و رساندن [[وحی]] از هرگونه [[خطا]]، فراموشی و غفلت و به طریق اولی از هرگونه [[دروغ]] و [[افترا]] مبرّایند. افزون بر آن، گروه زیادی از اهل کلام معتقدند پیامبران و راهبران [[برگزیده]] حق، از هر نافرمانی و گناهی در [[رفتار]] و گفتار مصون‌اند.»<ref>[[بهروز مینایی|مینایی، بهروز]]، [[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|اندیشه کلامی عصمت]] ص ۳۷.</ref>. | |||
}} | }} | ||