ذی‌قعده: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = ماه‌های قمری

| عنوان مدخل  =  

| مداخل مرتبط = [[ذی‌قعده در معارف مهدویت]]

| پرسش مرتبط  =  

}}

== مقدمه ==

یازدهمین ماه از [[ماه‌های قمری]] و اولین ماه از [[ماه‌های حرام]] است. در مفاتیح الجنان نقل شده که [[سید بن طاووس]] روایتی را نقل کرده که ذی القعده محل [[اجابت دعا]] است در وقت شدت<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۷.</ref>.

از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که: «در [[روز]] یکشنبه ماه ذی العقده، نمازی با [[فضیلت]] است که هر کس آن را به جا آورد، توبه‌اش مقبول و گناهش آمرزیده شود، [[دشمنان]] از او [[راضی]] و با [[ایمان]] بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و [[نورانی]] گردد و والدینش از او راضی گردند و [[مغفرت]] شامل حال والدین او و [[ذریه]] او گردد و توسعه [[رزق]] پیدا کند و [[ملک الموت]] با او وقت مردن [[مدارا]] کند و به آسانی [[جان]] او بیرون شود»<ref>کیفیت نماز روز یکشنبه در ماه ذی القعده: کسی که می‌خواهد نماز روز یکشنبه ماه ذی‌القعده را به جا آورد، می‌بایست در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد به این طریق که در هر رکعت یک مرتبه حمد و سه مرتبه {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}} و معوذتین را یک مرتبه بخواند و بعد از اتمام نماز، هفتاد مرتبه استغفار کند و سپس بگوید: {{متن حدیث|لَاحَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ}} و بعد این دعا را بخواند: {{متن حدیث|يَا عَزِيزُ يَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ ذُنُوبَ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ‌}}.</ref>.

همچنین آمده است که در این ماه و دیگر ماه‌های حرام [[مستحب]] است که روز پنجشنبه و [[جمعه]] و [[شنبه]] را [[روزه]] بگیرد، که آن [[ثواب]] نهصد سال [[عبادت]] را دارد.

# '''اول ذی‌القعده:''' سالروز ولادت کریمه [[اهل بیت]]، حضرت [[فاطمه معصومه]] {{س}}.

# '''پنجم ذی‌القعده:''' سالروز [[بزرگداشت]] حضرت صالح بن موسی بن جعفر {{ع}}.

# '''ششم ذی‌القعده:''' سالروز بزرگداشت حضرت [[احمد بن موسی بن جعفر]] (شاهچراغ).

# '''یازدهم ذی‌القعده:''' بنا به [[روایت]] موثق، سالروز ولادت [[مسعود]] [[امام علی بن موسی الرضا]] {{ع}}.

# '''پانزدهم ذی‌القعده:''' از لیالی گرانقدری است که [[خداوند]] نظر [[رحمت]] می‌فرماید بر [[بندگان]] [[مؤمن]] خود و کسی که در این شب به [[طاعت]] [[حق تعالی]] مشغول باشد [[ثواب]] صد [[روزه‌داری]] را دارد که هرگز [[معصیت خداوند]] را نکرده‌اند. [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: مغتنم شمار این شب را و مشغول کن خود را به طاعت و [[عبادت]] و [[نماز]] و طلب حاجات از خداوند. همانا روایت است که هر که در این شب حاجتی را از خداوند درخواست کند، به او عطا شود.

# '''بیست و سوم ذی‌القعده:''' بنا به قولی سالروز [[شهادت امام رضا]] {{ع}} می‌باشد و از روزهای زیارتی ایشان محسوب می‌گردد. [[سید بن طاووس]] در کتاب اقبال خویش می‌گوید: در شب بیست و سوم ماه [[ذی القعده]]، [[زیارت امام رضا]] {{ع}} سفارش شده است<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۸.</ref>.

# '''بیست و پنجم ذی‌القعده:''' شب [[دحو الارض]] است که عبادت و [[شب زنده‌داری]] در آن شب و [[روزه]] آن ثواب بسیار دارد. [[امام رضا]] {{ع}} در باب [[فضیلت]] [[روز]] بیست و پنجم ماه ذی القعده می‌فرمایند: «در شب بیست و پنجم ذی القعده، [[زمین]] از زیر [[کعبه]] گسترش یافت. پس هر کس آن روز را روزه بگیرد، مانند کسی است که ۶۰ روز روزه گرفته باشد»<ref>من لا یحضره فقیه، ج۲، ص۱۵۶. به تیتر واژه دحوالارض مراجعه شود.</ref>. در روز [[دحوالارض]] سفارش شده که به [[زیارت قبر امام]] [[رضا]] {{ع}} مشرف شوید که [[افضل]] [[اعمال]] است.

# '''سی‌ام ذی‌القعده:''' بنا به قول مشهور، سالروز [[شهادت امام جواد]] الائمه {{ع}} می‌باشد<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۷-۴۰۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۳۱۳.</ref>

 

در سالی که [[امام مهدی]] {{ع}} [[قیام]] می‌‌نماید در ماه ذی‌قعده اتفاقات عجیبی رخ خواهد داد. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: در ماه ذی‌قعده در میان [[قبایل]] [[نزاع]] رخ می‌‌دهد و [[حجاج]] را [[غارت]] می‌‌کنند. سپس در سرزمین "[[منی]]" [[شورشی]] برپا می‌‌شود که افراد بسیاری کشته می‌‌شوند و کشت و [[کشتار]] تا نزدیکی جمره هم می‌‌رسد. سردسته آنان از [[ترس]] فرار می‌‌کند و به [[مسجدالحرام]] در میان [[رکن و مقام]] می‌‌گریزد و در آن حال [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[مسجدالحرام]] است و آن گروه می‌‌خواهند با حضرت [[بیعت]] کنند ولی حضرت با اکراه با آنان [[بیعت]] می‌‌نماید...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۵۵ - ۲۵۴.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۸۲.</ref>