آراستگی و پیراستگی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[پیامبر اکرم]]{{صل}} علاوه بر [[آراستگی]] به [[مکارم اخلاق]] که برای تحقق بخشیدن آنها برانگیخته‌های شده بود، به پاکیزگی و [[پیراستگی]] ظاهر نیز بسیار توجه می‌کرد. بی‌شک، آموزه‌های [[نبوی]]{{صل}} درباره [[زیبایی]] و [[آراستگی]] ظاهری و خو گرفتن به [[آداب]] و [[سنن]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[آراستگی]] به [[اخلاق]] و [[سنن]] ظاهری و [[باطنی]] آن [[حضرت]]، کمال نهایی و آخرین [[هدف]] [[انسان]]‌ها است و [[سعادت دنیا]] و [[آخرت]] را به همراه دارد<ref>[[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۷۶.</ref>.

== آرایش و [[پیراستگی]] در [[سیره]] [[رسول خاتم]]{{صل}} ==

محبوب‌ترین چیزها نزد [[رسول خدا]]{{صل}} عطر بود و آن را بسیار [[دوست]] داشت<ref>دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۱۶۴ و مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۷۶.</ref> و برای تهیه آن، بیش از [[خوراک]]، هزینه می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص۳۴</ref>. استفاده ایشان از عطر به حدی بود که به خاطر کثرت استفاده از آن رنگ [[محاسن]] و [[موی سر]] ایشان به رنگ سرخ تغییر یافته بود<ref>الطبقات الکبری. ، ج ۱، ص ۳۳۷؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه، ج ۱، ص ۲۰۲ و تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۵۴</ref>. هنگامی که از خانه خارج می‌شد، [[مردم]] از بوی خوش آن [[حضرت]] می‌فهمیدند که آمده است<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۱۵ و وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۰۰.</ref> و از بوی عطرش می‌فهمیدند که از چه مکانی عبور کرده است<ref>قاضی عیاض اندلسی، الشفا بتعریف حقوق المصطفی، ج ۱، ص ۱۵۴ و قطب الدین راوندی، قصص الانبیاء ص ۲۸۷.</ref>. گفته‌اند، هدیه عطر از چیزهایی بود که [[حضرت]]، آن را رد نمی‌کرد<ref>الکافی، ج ۶، ص ۵۱۳؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۰۰ و وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۴۸.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} بوی خوش را [[دوست]] داشت و خوش نداشت که از وی بوی آزاردهنده‌ای به مشام برسد<ref>امتاع الأسماع، ج ۲، ص ۱۹۱؛ مسند احمد، ج ۶، ص ۲۴۹ و الطبرانی، المعجم الأوسط، ج ۳، ص ۱۸۵.</ref>؛ از این رو، همواره خود را خوشبو و از خوردن سیر و پیاز و تره به [[علت]] بوی بدشان خودداری می‌کرد<ref>الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۵۹ و کنز العمال، ج ۷، ص ۱۰۵.</ref> و غذایی را هم که در آن سیر بسیار داشت، نمی‌خورد تا [[مردم]] را از بوی بدش آزرده‌خاطر نسازد<ref>مسند احمد، ج ۵، ص ۹۵؛ نسائی، سنن النبی، ج ۴، ص ۱۴۸ و المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۲۲۷.</ref>. به همین خاطر، [[رسول اکرم]]{{صل}} حتی از عسلی که در آن مغافیر<ref>مغافیر، چیزی که از گیاهان در شکم زنبوران عسل مانده و هنگام درست شدن عسل، در آن باقی می‌ماند؛ این ماده، بوی بدی به عسل می‌دهد.</ref> وجود داشت، نمی‌خورد<ref>مکارم الاخلاق، ص ۳۰ و وسائل الشیعه، ج ۲۵، ص ۸.</ref><ref>[[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۸۰.</ref>.

[[رسول خدا]]{{صل}} روزهای [[جمعه]] و عیدهای فطر و قربان با وضعی بهتر و آراسته‌تر از روزهای دیگر میان [[مردم]] ظاهر می‌شد. آن [[حضرت]] پس از [[اصلاح]] و [[غسل]]، ناخن‌هایش را کوتاه می‌کرد، [[لباس]] نو می‌پوشید<ref>فقه الرضا، ص ۱۲۸ - ۱۲۹ و بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۳۶۰.</ref>، مسواک می‌زد<ref>بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۳۵۸</ref> و به موهایش روغن می‌زد و آنها را معطر می‌کرد<ref>الطبقات الکبری، ج ۴، ص ۱۱۳.</ref>. اگر آن [[حضرت]]، عطری نمی‌یافت، روسری معطر [[زنان]] خود را با [[آب]]، ‌‌ تر می‌کرد و سپس آن را به صورت خویش می‌کشید تا اینکه بدنش معطر شود<ref>الکافی، ج ۴، ص ۵۱۱؛ مکارم الاخلاق، ص ۴۱ و وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۶۵.</ref> و یا اینکه بر [[لباس]] رنگ‌شده با زعفران، [[آب]] می‌پاشید و سپس آن را به صورت و دست خود می‌‌کشید<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۴۲۵ و وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۳۶۵ - ۳۶۶.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} علاوه بر لباس‌های روزمره، دو جامه و [[عمامه]] داشت که مخصوص روزهای [[جمعه]] بود<ref>الدارقطنی، علل، ج ۷، ص ۴۱ و محمد حسین طباطبایی، سنن النبی، ص ۱۲۱</ref>.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۱، ص ۱۷۱ و بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۱۱۰.</ref><ref>[[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۸۰-۸۱.</ref>.

== موارد [[نهی]] شده ==