آسیب‌های انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مهدویت}}

#'''نگاه بیمار‌گونه به [[انتظار]]:''' از آسیب‌های اساسی [[انتظار]] ورود از دریچه [[خواب]]، داستان‌ها یا راه‌هایی از این قبیل به حیطه ارتباط با [[امام عصر]]{{ع}} است؛ بدین معنا که [[منتظر]] همه [[شخصیت امام]] عصر{{ع}} را همان انگارد که در [[خواب]] دیده و یا در داستان‌های [[تشرف]] خوانده و برای تکمیل نگاه خود، [[منتظر]] [[خواب]] بعدی یا [[تشرف]] بعدی می‌باشد و یا همه پیوند با [[امام]] را منحصر در [[رؤیا]] یا [[تشرف]] بد‌اند. این نگاه علاوه بر آنکه از [[منتظر]]، فردی تک بعدی در حیطه [[انتظار]] خواهد ساخت، می‌تواند آسیب‌های بزرگ و حتی انحراف‌های خطرناک و پیچیده [[اعتقادی]]، عملی و [[اجتماعی]] را بیافریند؛ زیرا بسیاری از رؤیاها یا داستان‌های [[تشرف]]، که گاه امری مشتمل بر کارهای نامتعارف [[اخلاقی]] و عملی از ساحت [[معصوم]]{{ع}} است، به [[یقین]] نادرست و از تسویلات [[شیطان]] رجیم است. [[منتظر]] نباید با هوس‌بازی یا جاه‌طلبی، خود یا اجتماع را دچار آثار این شیطنت‌ها یا خیال‌پردازی‌ها بکند.

#'''[[انتظار]] متوقعانه [[دیدار]]:''' [[مسلم]] است که [[غیبت ولی]] عصر{{ع}} بر اساس [[مصالح]] حکیمانه [[الهی]] است و طبق برخی [[روایات]] تا [[بعد از ظهور]]، [[حکمت]] اصلی [[غیبت]] پوشیده خواهد ماند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۲.</ref>. بنابراین خروج فرد یا افرادی از حیطه [[غیبت]] و [[توفیق]] [[تشرف]] به محضر ایشان نیز به [[مصلحت]] حکیمانه دیگری است<ref>همان‌گونه که از داستان تشرف علی بن عیسی بحرینی این نکته به خوبی استفاده می‌شود.</ref>. رؤیت در [[زمان غیبت]]، اگر همراه با نوعی توقع باشد، به طور قطع [[انتظار]] بجا و صحیحی نخواهد بود و [[تشویق]]، ترغیب یا ایجاد حالت‌های افراطی [[عاطفی]] در افراد از طریق بیان داستان‌های مشکوک [[تشرف]] و خیال‌پردازی‌های آمیخته با هوس‌بازی - که در برخی کتاب‌ها، سخنرانی‌ها با مداحی‌ها به چشم می‌خورد - مورد [[رضایت]] [[شارع مقدس]] نیست. این امور گاه سبب رفتارهای غیرمؤدبانه با ابراز کلمات خالی از متانت خطاب به [[بقیة الله الاعظم]]{{ع}} می‌گردد و شخصیتی [[عظیم]] که [[خدمت]] به او آرزوی [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] است، با سخنانی ساده‌لوحانه و دور از [[معرفت]]، مخاطب قرار می‌گیرد‌<ref>متأسفانه هر چه که پیش می‌رویم مصادیق متعدد و بیشتری از این پدیده نامطلوب در جامعه پیدا می‌شود. از جمله این پدیده‌های نامطلوب عبارت‌اند از: - نوشتن کتاب‌هایی که مروج دیدار‌های بی‌حساب و کتاب با امام{{ع}} حتی برای فاسقان و بدکاران است؛ - ادعای رؤیت امام{{ع}} در برخی هیئت‌ها و تکایا - ادعای همسفره بودن امام با برخی در مجالس گوناگون - امضا گرفتن از امام{{ع}} - ادعای همسری امام{{ع}} - بی‌توجه جلوه دادن امام{{ع}} به حال شیعیان با عباراتی از قبیل: آقا! مگر تو این همه ظلم و فساد را نمی‌بینی؟ و...</ref>.

#'''[[عاطفه‌زدگی]]:''' پرورش احساسات و عواطف، بی‌اعتنا به غنی‌سازی معرفتی، گونه‌ای از آسیب است که بهره [[مؤمن]] را از [[دین]] و [[امام]] خویش بسیار کم می‌کند. متأسفانه این آسیب در [[جامعه]] ما بسیار جدی به نظر می‌رسد.  

#'''نگاه به [[غرب]]:''' برخی به مباحث [[مهدویت]] فقط از زاویه دید فیلم‌سازان غربی یا مستشرقانی می‌نگرند که در این عرصه، فیلمی ساخته و یا قلم زده‌اند. این امر اگر بحثی حاشیه‌ای و به عنوان [[دشمن‌شناسی]] مطرح باشد مطلوب است، اما اگر محتوای جلسات [[مهدوی]] بدان خلاصه شود، فرسنگ‌ها از حیطه [[انتظار]] و [[معرفت]] به دور خواهد بود و دور خواهد کرد<ref>در کارنامه برخی مراکز از فرهنگ عظیم مهدویت کاری جز برگزاری جلسه نقد فیلم‌های هالیوودی به چشم نمی‌خورد. این آسیب در برخی مراکز دانشگاهی بسیار جدی است.</ref><ref>[[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۹۰-۹۳.</ref>.

* [[آسیب‌های انتظار فرج چیستند؟ (پرسش)]]