آل داوود در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

آل داوود در معارف و سیره رضوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷

۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 [[اهل]] و [[خانواده]] [[داوود]]{{ع}}، [[خاندان]] داوود یا دسته‌ای از [[انبیای بنی‌اسرائیل]]. در [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}}، آن [[حضرت]] [[اهل بیت]]{{عم}} را [[میراث]] بر [[عفو]] و [[شکر]] از [[آل داوود]] می‌شمارد. آل داوود عنوانی است که در [[قرآن]] و [[متون دینی]] از آن یاد شده و به دلایلی در [[ادبیات شیعی]] بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. داوود یکی از [[پیامبران بنی اسرائیل]]، فرزند ایشا (یسا)<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، ۱۷: ۱۲.</ref>، از [[نسل]] [[یهودا]] فرزند [[یعقوب]]<ref>البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۰۵.</ref> است که به جهت لطفی که [[خداوند]] در [[حق]] او و فرزندش [[حضرت سلیمان]] داشته<ref>المسند، ابن حنبل، ج۲، ص۳۶۹؛ السنن الکبری، نسائی، ج۵، ص۲۱.</ref>، در [[اسلام]] به مثابه [[الگو]] قلمداد شده است. بر اساس استقصای صورت گرفته در متون [[روایی]] موجود، عنوان آل‌داوود چهار بار در [[سخنان امام رضا]]{{ع}} استفاده شده که با حذف مضمون مکرر به سه مورد کاهش می‌یابد و در هر مورد به شاخصه برجسته آن اشاره شده است:
 # [[امام]] در [[کلامی]]، ضمن توصیف [[ویژگی‌های اخلاقی]] [[اهل‌بیت]]{{عم}}، می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّا أَهْلُ‏ بَيْتٍ‏ وَرِثْنَا الْعَفْوَ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ وَرِثْنَا الشُّكْرَ مِنْ آلِ دَاوُدَ}}؛ ما [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} صفت عفو را از آل‌یعقوب و [[شکرگزاری]] را از آل داوود به [[ارث]] برده‌ایم”<ref>الکافی، ج۸، ص۳۰۸.</ref>. در این سخن که ناظر به [[وصف]] و ویژگی شکرگزاری آل داوود است، خاندان رسول خدا میراث‌بر آن معرفی شده‌اند؛
-#در سخنی دیگر، امام رضا{{ع}} به برخی از [[پیروان]] خود که در عین [[دارایی]] و [[رفاه]]، زبان به شکوه گشوده بودند، برای [[ارشاد]] آنان به آیه‌ای از قرآن [[تمسک]] می‌کند که در آن خداوند از آل‌داوود می‌خواهد شکر خدای را به جای آورند و در جرگه [[بندگان]] شکور [[خدا]] که اندک‌اند، قرار گیرند. بدین گونه آن حضرت از آنان می‌خواهد [[شاکر]] باشند و به خداوند [[گمان]] [[نیک]] داشته باشند<ref>الکافی، ج۸، ص۳۴۶؛ تحف العقول، ص۴۴۸.</ref>؛
+# در سخنی دیگر، امام رضا{{ع}} به برخی از [[پیروان]] خود که در عین [[دارایی]] و [[رفاه]]، زبان به شکوه گشوده بودند، برای [[ارشاد]] آنان به آیه‌ای از قرآن [[تمسک]] می‌کند که در آن خداوند از آل‌داوود می‌خواهد شکر خدای را به جای آورند و در جرگه [[بندگان]] شکور [[خدا]] که اندک‌اند، قرار گیرند. بدین گونه آن حضرت از آنان می‌خواهد [[شاکر]] باشند و به خداوند [[گمان]] [[نیک]] داشته باشند<ref>الکافی، ج۸، ص۳۴۶؛ تحف العقول، ص۴۴۸.</ref>؛
-#در نهایت، امام در حدیثی خاندان خود را [[وارث]] آل‌داوود می‌شمارد. وقتی خداوند [[حضرت جواد]]{{ع}} را به آن [[حضرت]] [[عطا]] کرد، به یکی از [[یاران]] خود فرمود: [[خداوند]] به من کسی را بخشید که از من [[ارث]] می‌برد، چنان که از آل‌داوود ارث می‌برد<ref>بصائر الدرجات، ص۱۵۸.</ref>. این گفتارها که در معرفی ویژگی [[اهل بیت]]{{عم}} و پیروانشان بیان شده، بر [[خصلت]] [[شکرگزاری]] آل‌داوود تأکید می‌رود.
+# در نهایت، امام در حدیثی خاندان خود را [[وارث]] آل‌داوود می‌شمارد. وقتی خداوند [[حضرت جواد]]{{ع}} را به آن [[حضرت]] [[عطا]] کرد، به یکی از [[یاران]] خود فرمود: [[خداوند]] به من کسی را بخشید که از من [[ارث]] می‌برد، چنان که از آل‌داوود ارث می‌برد<ref>بصائر الدرجات، ص۱۵۸.</ref>. این گفتارها که در معرفی ویژگی [[اهل بیت]]{{عم}} و پیروانشان بیان شده، بر [[خصلت]] [[شکرگزاری]] آل‌داوود تأکید می‌رود.
 درباره [[داوود]] [[پیامبر]] و [[خاندان]] او و آنچه بر وی گذشت، در [[کتب مقدس]] پیشین سخنان بسیاری آمده است که البته عصاره و صحیح‌تر آن در [[منابع اسلامی]] وجود دارد. در [[کتاب‌های مقدس]] موجود، او به عنوان یکی از هشت پسر یسا، مرد اَفراتی بیت‌لحم معرفی شده که بخشی از [[زندگی]] خود را به [[چوپانی]] گذرانده است<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، ۱۷: ۱۲، ۱۷.</ref>. همچنین آورده‌اند که وی در پی شجاعتی که در [[تقابل]] با فلسطینیان داشته مورد [[حسادت]] [[پادشاه]] شاول قرار گرفته به گونه‌ای که برای از بین بردنش حاضر می‌شود دخترش میرب یا میکال را به [[عقد]] او در آورد<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، ۱۸: ۱۷، ۲۵.</ref>، اما داوود به کمک همسرش از چنگ او می‌گریزد و در رامه به [[سموئیل]] می‌پیوندد و در تابوتی ساکن می‌شود<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، ۱۹: ۱۸ به بعد.</ref>.