آیه امانت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا *لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمی آن را برداشت؛ بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است*تا خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب فرماید و از مردان و زنان مؤمن درگذرد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره احزاب، آیه ۷۲-۷۳.</ref>. | {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا * لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمی آن را برداشت؛ بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است* تا خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب فرماید و از مردان و زنان مؤمن درگذرد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره احزاب، آیه ۷۲-۷۳.</ref>. | ||
[[خداوند]] در این [[آیه]]، با [[تجلیل]] از امانتی سخن می‌گوید که حمل آن برهمه [[مخلوقات]] عرضه شد و هیچ‌یک از آنان، جزنوع [[انسانی]]، [[قدرت]] [[تحمل]] آن را نداشتند. بدین‌ترتیب [[استعداد]] و توان حمل [[امانت]]، [[ارزش]] و کرامتی برای [[انسان]] تلقی گردید. از بررسی واژه امانت استفاده می‌شود که امانت اصالتاً متعلّق به صاحب آن است و موقتاً در [[اختیار]] فردی [[امین]] قرار می‌گیرد. از [[سیاق آیه]] روشن می‌شود که امانت مورد اشاره آن چنان با ارزش و وزین است که حتی موجودات آسمانی، یعنی [[ملائکه]] [[مقرّب]] [[پروردگار]] نیز توان حمل آن را نداشتند. در [[حقیقت]]، ابای از حمل به معنای ابراز عجزو نداشتن استعداد حمل کامل امانت بود و این تنها نوع انسانی بود که با اظهار توان حمل امانت، استعداد ذاتی و [[برتری]] خود بر همه موجودات را بیان نمود. | [[خداوند]] در این [[آیه]]، با [[تجلیل]] از امانتی سخن می‌گوید که حمل آن برهمه [[مخلوقات]] عرضه شد و هیچ‌یک از آنان، جزنوع [[انسانی]]، [[قدرت]] [[تحمل]] آن را نداشتند. بدین‌ترتیب [[استعداد]] و توان حمل [[امانت]]، [[ارزش]] و کرامتی برای [[انسان]] تلقی گردید. از بررسی واژه امانت استفاده می‌شود که امانت اصالتاً متعلّق به صاحب آن است و موقتاً در [[اختیار]] فردی [[امین]] قرار می‌گیرد. از [[سیاق آیه]] روشن می‌شود که امانت مورد اشاره آن چنان با ارزش و وزین است که حتی موجودات آسمانی، یعنی [[ملائکه]] [[مقرّب]] [[پروردگار]] نیز توان حمل آن را نداشتند. در [[حقیقت]]، ابای از حمل به معنای ابراز عجزو نداشتن استعداد حمل کامل امانت بود و این تنها نوع انسانی بود که با اظهار توان حمل امانت، استعداد ذاتی و [[برتری]] خود بر همه موجودات را بیان نمود. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
با بهره‌مندی از [[آیه امانت]]، مقدم در قضیه شرطیّه ثابت است و درنتیجه، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ به این ترتیب می‌گوییم: بنابر آیه امانت، همه انسان‌ها استعداد حمل امانت الهی و رسیدن به مقام تمکّن در توحید را واجد هستند؛ پس همیشه باید معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به عصمت الهی در میان مردم وجود داشته باشد، تا تربیت انسان‌ها را برای رسیدن به این مقام برعهده گیرد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۴۲۱ و ۴۵۳.</ref> | با بهره‌مندی از [[آیه امانت]]، مقدم در قضیه شرطیّه ثابت است و درنتیجه، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ به این ترتیب می‌گوییم: بنابر آیه امانت، همه انسان‌ها استعداد حمل امانت الهی و رسیدن به مقام تمکّن در توحید را واجد هستند؛ پس همیشه باید معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به عصمت الهی در میان مردم وجود داشته باشد، تا تربیت انسان‌ها را برای رسیدن به این مقام برعهده گیرد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۴۲۱ و ۴۵۳.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
[[آیه امانت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | [[آیه امانت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||